از پرداخت نکردن پول خارجی ها تا مشکلات خودساخته در ورزش ایران!

از همین روست که امکانات و تکنولوژی به زیبایی های ورزش کمک کرده و می کند، ستارگان آسمان ورزش بیشتر می درخشند و علاقه مندان در سرتاسر گیتی از زیبایی ها و جذابیت های نوین در ورزش لذت می برند.
اما این خوش باوری محض است که بگوییم پول در ورزش حرف اول و آخر را می زند و پشت مسائل مالی، « تعهد » در ابعاد فردی و اجتماعی آن نهفته نیست. متاسفانه این نگرش در کشور ما و به ویژه متولیان ورزش نمود بیشتری دارد و آقایان تصور می کنند کشورهایی که در ورزش به موفقیت های شگرف همچون میزبانی رویدادهای بزرگ و جهانی دست می یابند، صرفا با تکیه بر پول با به قول خودشان « دلارهای نفتی » به چنین دستاوردهایی می رسند. اما این تمام ماجرا نیست.
راه دور نرویم. در همین کشورهای منطقه، کشور « میکروسکوپی » قطر، میزبان جام جهانی می شود، رویدادهای مهم فوتبال و سایر ورزش ها در این کشور برگزار شده و می شود و به تازگی هم میزبانی بازی های آسیایی ۲۰۳۰ را عهده دار شده است و به طور قطع، در سال های آتی، میزبانی بازی های المپیک را نیز تقبل خواهد کرد. در راه کسب این موفقیت ها اگرچه امکانات و زیرساخت های فوق العاده، نقش مهمی ایفا می کنند، اما نباید تنها به ظاهر قضیه و نقش پول بسنده کرد. سوالی که در سال های اخیر در ورزش ایران مطرح می شود، این است که چرا میزبانی رویدادهای بین المللی به کشورمان واگذار نمی شود؟
نیمی از پاسخ این پرسش به پول و امکانات برمی گردد و نیمه دیگر آن به جایگاه اجتماعی و بین المللی ورزش ما‌ در قاره آسیا و کل جهان بازمی گردد. پول ورزشکاران و مربیان خارجی را نمی دهیم تا آنها به مراجعی بین المللی شکایت کنند، در برخی مسابقات به میزبانی کشورمان، پاداش ورزشکاران خارجی که در واقع میهمان ما هستند پرداخت نمی شود، به دلایل مختلف بعضی رشته های ورزشی در آستانه تعلیق قرار دارند و در مجموع، مشکلاتی خودساخته که ریشه در نوع نگاه و عملکرد غیراجتماعی و مغایر با ارزش های انسانی و استانداردهای اخلاقی جهانی دارند، باعث شده ورزش ما به ویژه در خصوص میزبانی رویدادهای بین المللی کمترین و کوچک ترین موفقیت ها را نیز نداشته باشد.
در همین کشور قطر تا به حال شنیده ایم پول ورزشکاران، فوتبالیست ها و ستارگان فوتبال‌ شاغل در لیگ این کشور را نداده باشند؟ چند شکایت از فدراسیون فوتبال عربستان در فیفا وجود دارد؟ کشوری که میزبان بازی های ۲۰۳۴ شده است. حال با این شرایط باید انتظار داشت که میزبانی جام ملت های آسیا یا سایر مسابقات منطقه ای، قاره ای و جهانی به ایران واگذار شود؟ آیا اصل عدالت، شایسته سالاری و توجه به مفاهیم اجتماعی و انسانی نهفته ‌در ورزش از سوی کشورهای دیگر به زیر سوال نمی رود؟!