همه چیز به آمدن یا نیامدن “رییسی” بستگی دارد

این را در مواضع اعضای شورای ائتلاف نیروهای انقلاب می توان مشاهده کرد و حالا همه چیز به تصمیم سید ابراهیم رییسی بستگی دارد که در ریاست قوه قضاییه باقی بماند و ماموریت ویژه خود در قوه قضاییه را به پایان برساند یا وسوسه های ریاست جمهوری بار دیگر به سمت پاستور هدایتش کند .
آنچه قطعی است و نمی توان در آن جای اما و اگری باقی گذاشت این است که رییس قوه قضاییه در این زمینه مهم حتما با رهبر معظم انقلاب مشورت خواهد کرد و یقینا مجوز رهبری بسیار حایز توجه و اهمیت است .‌قطعا رهبری انقلاب با برآوردی روشن از آینده کشور و بنا بر اهمیت و جایگاه قوه قضاییه سید ابراهیم رییسی را به این سمت مهم و کلیدی منصوب کرده است و از این حیث باید دید رهبری اذن به حضور دوباره رییسی در انتخابات ۱۴۰۰ خواهد داد یا خیر ؟
جدا از این نکته مهم که در تصمیم گیری رییسی نقش کلیدی خواهد داشت ، آنچه ایشان را در اردوگاه اصولگرایان پیشتاز دیگر نفرات صاحب صلاحیت می سازد ، میزان آرایی است که رییسی در سال ۹۶ به خود اختصاص داده است . کسب بیش از ۱۵ میلیون رای و اخذ ۳۸ درصد آراء ، در شرایط حاضر رییس قوه قضاییه را در جایگاه ممتازی به لحاظ رای آوری در برابر دیگر رقبا قرار می دهد . حتی رقیبی چون محمد باقر قالیباف ـ که با وجود نشستن بر صندلی ریاست قوه مقننه به دفعات اعلام کرده که مدیری اجرایی است و ترجیحش این است که در سنگر قوه مجریه بتواند به کشور خدمت کند ـ هم معادلات حضورش در انتخابات ریاست جمهوری به آمدن یا نیامدن رییسی بستگی دارد . البته قالیباف از چند ماه پیش با انجام سفرهای استانی و رفتن به میان مردم در جهت شنیدن مسایل و مشکلات شان از عزم خود برای حضور در انتخابات ۱۴۰۰ خبر داده است و نمی خواهد به سادگی قید مراد خود را بزند . بویژه که او یک جاهایی نیز عنوان کرده ؛ کناره گیری اش در سال ۹۶ به نفع رییسی اشتباه بوده است و شاید اگر او به جای رییسی در صحنه انتخابات حاضر بود می توانست حسن روحانی را در راه انتخاب دوباره به مخاطره و چالشی بزرگ و اساسی بیندازد .
بنابراین می توان حدس زد که قالیباف این بار نمی خواهد به نفع نامزدی دیگر ولو آنکه انتخاب نهایی شورای ائتلاف نیروهای انقلاب باشد کنار برود .
البته همه این گمانه زنی ها در حالیست که برای انتخابات ۱۴۰۰ کاندیداهای زیادی از جبهه اصولگرایان برای حضور در صحنه انتخابات دورخیز کرده اند . از سعید جلیلی بگیرید تا عزت الله ضرغامی ، حسین دهقان ، محسن رضایی ، امیر حسین قاضی زاده هاشمی و …
در حقیقت کثرت کاندیداها از هم اینک یکی از چالش های بزرگ و دغدغه برانگیز شورای ائتلاف نیروهای انقلاب خواهد بود و رسیدن به یک نام واحد دردسرهای خاص خود را خواهد داشت و حتی قابل پیش بینی است که کاندیداها با عبور از نظر شورای ائتلاف به صورت مستقل در عرصه انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ شرکت کنند . موضوعی که البته شورای ائتلاف نیروهای انقلاب به شدت از آن گریزان بوده و به درستی نیز معتقد است که این انشقاق می تواند باعث شکسته شدن سبد آرای اصولگرایان شود . موضوعی که البته در انتخابات ادوار گذشته به ضرر اصولگرایان عمل کرده و بعضا به شکست شان انجامیده است .
هر چند که البته امروز بعید به نظر می رسد که شاهد “دو قطبی سازی” مرسوم در عرصه انتخابات باشیم و جناح مقابل نه تنها بواسطه عملکرد دولت حسن روحانی رمقی برای حضور در انتخابات ندارد بلکه از پیش نیز خود را بازنده انتخابات ۱۴۰۰ می داند و شاید بر همین مبنا نیز هست که اصلاح طلبان و اعتدال گریان دغدغه اصلی شان یافتن چهره ای است که بتواند موجی تازه در مسیر انتخابات ایجاد کرده و از ناممکن ، ممکن بسازد .اسحاق جهانگیری ، محمد جواد ظریف ، سید حسن خمینی ، محمد جواد آذری جهرمی و … گزینه های مورد توجه جناح اصلاح طلبان و گروهای همسوست که البته هنوز روی گزینه واجد شرایط توافق صورت نگرفته است . البته ممکن است با حضور قطعی ابراهیم رییسی ، سید حسن خمینی بعنوان گزینه نهایی اردوگاه مقابل پای به صحنه رقابت انتخاباتی بگذارد ، اما قطعا این حضور احتمالی برای سید حسن ریسک بزرگی به حساب می آید .
به هر روی انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ گزینه شناخته شده دیگری نیز دارد که به صورت مستقل وارد صحنه خواهد شد و او کسی نیست جزء محمود احمدی نژاد که البته بعید به نظر می رسد بتواند از صافی شورای نگهبان عبور کند . موضوعی که حداد عادل نیز روی آن تاکید کرده و به صراحت گفته است شورای نگهبان این بار دلایل متقن بیشتری برای رد صلاحیت احمدی نژاد در دست دارد .
به هر روی و در شرایطی که این روزها ذهنیت بسیاری بر روی برجام و بازگشت دوباره امریکا به این توافق باز می گردد عده ای از هم اینک خواب پاستور را می بینند و به جد نیز به دنبال تدارک لازم جهت حضوری قدرتمند در کارزار انتخابات ریاست جمهوری هستند .