اگرچه اوکراین عضو ناتو نیست، اما سطح بی‌سابقه‌ای از حمایت نظامی برای مقابله با تجاوز روسیه را دریافت کرده است. با این حال، با رکود جنگ، آیا اهداف استراتژیک غرب و اوکراین همچنان همسو هستند؟ اگر نه، قدم بعدی چیست؟
هیچ کس تهاجم روسیه را پیش بینی نمی کرد. اما این اتفاق افتاد و با وجود وسعت بیشتر روسیه، مقاومت اوکراین مصمم، شجاع و مؤثر بود. غرب با توقف پیشروی روسیه، گزینه های خود را بررسی کرد تا مداخله کند. اوکراین عضو ناتو نبود و غرب تمایلی به درگیری مستقیم با روسیه نداشت. با این حال، تجاوز مسکو یک تهدید مستقیم برای اروپا بود، و اگر اوکراین شکست بخورد، مقصد بعدی مسکو کجا بود؟
با توسعه جنگ، ارتش روسیه به شدت آسیب دیده و نقاط ضعف‌اش آشکار شده است – یک دهه طول می کشد تا ارتش روسیه بازیابی و تجهیز مجدد شود. تحریم‌های غرب هم اقتصاد روسیه را نابود کرده است و روسیه در صحنه جهانی به انزوا کشیده شده و رئیس‌جمهور پوتین توسط دادگاه کیفری بین‌المللی متهم شده است.
اینجا است که غرب آماده کمک رسانی سنگین به کی‌یف شد. هدف هم کمک به اوکراین برای آزادی خاکش بود.
دولت‌های غربی پس از دستیابی به هدف استراتژیک خود، باید به هزینه‌های بحران زندگی، اولویت‌های داخلی و بازسازی موجودی‌های تسلیحات ملی نیز بپردازند. در واقع، نظرسنجی اخیر CNN نشان داد که اکثر آمریکایی ها با مجوز کنگره برای حمایت از اوکراین در جنگ با روسیه مخالف هستند. این یعنی در مورد حمایت تام و تمام غربی‌ها از اوکراین تردید ایجاد شده است.
اسکای‌نیوز می‌افزاید: تردید کمی وجود دارد که رهبران سیاسی غربی به طور علنی می خواهند از اوکراین با «هرچه لازم باشد» حمایت کنند. با این حال، واقعیت تلخ این است که اهداف اوکراین دیگر با حامیان آن همسو نیست. تعهدی برای حمایت از ضدحمله فعلی اوکراین وجود دارد، اما شک و تردید فزاینده ای وجود خواهد داشت که آیا اهداف نهایی زلنسکی قابل دستیابی یا قابل پشتیبانی هستند یا خیر؟
رئیس جمهور زلنسکی ثابت کرده است که یک رهبر برجسته در زمان جنگ است و جامعه بین المللی را تشویق می کند تا بقای اوکراین را به عنوان یک کشور مستقل تضمین کند. اما اکنون، برای ایجاد پایه‌های یک اوکراین مرفه، آزاد و امن، دولتمرد بزرگتری لازم است.
منبع: شفقنا
ثبت دیدگاه