چند ماه می‌شود که آمریکا و دیگر کشورهای غربی حامی اسرائیل درباره آینده غزه و به اصطلاح درباره «فردای پایان جنگ» در غزه صحبت می‌کنند. آن‌ها اظهارات اسرائیل را مبنی بر این‌که ارتش اسرائیل کنترل نوار غزه را در اختیار خود نگاه خواهد داشت، رد کرده و تشکیلات خودگردان فلسطین را به عنوان بازیگر سیاسی مطلوب خود برای به دست گرفتن حکومت غزه- پس از پایان جنگ- مورد اشاره قرار داده‌اند.
این کار یعنی برای ایالات متحده و متحدانش خواسته‌های مردم فلسطین اهمیت چندانی ندارد. به هر حال رهبری حال حاضر تشکیلات خودگردان فلسطین در آخرین انتخابات دموکراتیکی که در سال ۲۰۰۶ در اراضی اشغالی فلسطین برگزار شد به حماس باخت و از آن زمان به بعد هم به‌طور پیوسته محبوبیت خود را از دست داده است.
در نظرسنجی اخیر مرکز «تحقیقات و نظرسنجی سیاسی» نیز حدود ۹۰ درصد از پاسخ‌دهندگان موافق استعفای محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان بودند و ۶۰ درصد نیز خواسته‌شان برچیده شدن خود تشکیلات خودگردان بود.
واشنگتن بی‌شک می‌داند که مردم به تشکیلات خودگردان اعتماد چندانی ندارند، اما با این حال این کشور یک دلیل منطقی برای اصرار بر حمایت از تصرف غزه و کنترل آن توسط تشکیلات خودگردان وجود دارد: رهبری این تشکیلات چندین و چند دهه شریک قابل اعتمادی در زمینه حفظ وضعیت موجود در راستای منافع اسرائیل بوده است. در واقع شاید یکی از عوامل اصلی که ایالات متحده را متقاعد کرده که تشکیلات خودگردان «گزینه خوبی» برای حکومت در غزه پس از جنگ است، موضع ضد حماس و تمایل این گروه به انجام هماهنگی‌های امنیتی با اسرائیل است. ایالات متحده مایل است این ترتیبات ادامه یابد، بنابراین ممکن است حمایت از تشکیلات خودگردان را با تلاش برای اصلاح آن همراه کند- تا مشکل مشروعیت این گروه هم حل شود. ولی حتی اگر این تلاش موفق هم بشود، باز هم بعید است که تلاش جدید آمریکا برای احیای تشکیلات خودگردان فلسطین پایدار باشد.
منبع: شفقنا
ثبت دیدگاه