همه چیز به کام احسان حدادی ! آیا قول مدالی هم هست ؟

در حقیقت چون در ذهنیت مسوولان ورزش احسان در زمره شانس های کسب مدال المپیک به حساب می آید ، نازش خریدار دارد . همان گونه که البته 4 سال پیش نیز در بازیهای المپیک ریو چنین بود و احسان از دور رقابت ها حذف شد .
جالب آنکه با وجود گذشت 8 سال از نقره احسان در بازیهای المپیک لندن ، هنوز هم نگاه مدال آوری به او داریم و اصلا بررسی نمی کنیم که آیا با افزایش سن او و شرایطی که پیش رویش قرار گرفته می تواند یکی از شانس های مدال آوری باشد یا خیر ؟
و باز جای تاسف اینکه برای انجام عمل ساده خار پاشنه احسان حدادی به تقاضای سفت و سخت خودش به آلمان اعزام می شود چون او معتقد بود که پزشکش در آلمان ضمانت می دهد که بعد از عمل مشکلی برای تمرینات قهرمانی اش نخواهد داشت ، اما در ایران پزشکان چنین تضمینی نمی دهند ؟!
و تاسف بیشتر اینکه فدراسیون دوومیدانی و فدراسیون پزشکی ورزشی که هزینه چند هزار یوروی انجام این عمل را پرداختند ، از حدادی نپرسیدند خب آیا شما هم حاضری ضمانتی را کسب مدال در المپیک توکیو بدهی !!
امروز نیز او برای اردوی سه ماه راهی امریکا می شود تا زیر نظر مربی مسن امریکایی اش تمرین کند . خودش البته گفته شرایط اردویی در خارج برای او بسیار سخت است و ترجیح می داده که در ایران تمریناتش را پی بگیرد . اما چون “مک ویلکینز”مربی ام ۷۰سال سن دارد و در شرایط فعلی که ویروس کرونا همه دنیا را در بر گرفته است، امکان سفر به ایران را ندارد، به همین دلیل مجبورم به آمریکا بروم تا بتوانم زیر نظر ایشان تمریناتم را ادامه دهم.
حدادی همچنین گفته که امیدوار است در المپیک بین ۶۷ تا ۶۷.۵ متر پرتاب کند و مدال المپیک بگیرد. او در حالی با این متراژ قول کسب مدال می دهد که در لندن بالای 68 متر پرتاب کرده و صاحب مدال نقره شد . هر چند که احسان با حد نصاب ۶۹٫۳۲ متر رکورددار پرتاب دیسک ایران و آسیاست ، اما او چند سالی است که دیگر به این رکوردها نزدیک هم نشده و باید دعا کرد تا ان شالله او بتواند با رسیدن به حد نصاب مورد اشاره خود در توکیو صاحب مدال شود .
به هر روی آنچه که باید گفت این است که مسیر قهرمانی ورزش ایران درست نیست و ایرادات مشهودی دارد که باید آنها را با یک استراتژی درست حل و فصل کرد . چه در عیر این صورت ده سال بعد هم همین جایی هستیم که امروز قرار داریم و ورزشکار سالاری چزیی از قاموس ورزش ایران است .