افت کشتی در استانها ؛ فدراسیون باید پاسخگو باشد

در حالی که کشتی در ایران ریشه دارد و همه استانها کم و بیش به این رشته کهن و مدال آور اقبال لازم را دارند ، معلوم نیست کشتی در استانها چرا به حال خود رها شده و اینقدر شاهد افت این رشته در سطح کشور هستیم .
در حقیقت اگر مازندران را بعنوان قطب اصلی کشتی در ایران فاکتور بگیریم ، کشتی در دیگر استان ها به خوبی عمیق و سنگین فرو رفته است و معلوم نیست چرا فدراسیون کشتی از توجه اساسی به این نکته مهم و حساس غافل مانده است ؟!
با نیم نگاهی به شرایط کشتی در استانها ملاحظه می کنید که در حال حاضر تنها در استان مازندران چراغ کشتی روشن و پر نور است و انگار بقیه استان های کشتی خیز و با استعداد برایشان این رشته دیگر اهمیت گذشته را ندارد که از وضعیت نه چندان مساعد آن خم به ابرو نیز نمی آورند . ترس مان از این است که این بیمار به کما رفته دیگر به هوش نیاید و دیگر نتوان اثری از کشتی در استان هایی چون تهران ، کرمانشاه ، همدان ، لرستان ، کردستان ، گلستان ، خوزستان و قزوین را جست و جو کرد .
بی شک فدراسیون کشتی نمی تواند از زیر بار این مساله تلخ شانه خالی کرده و از خود رفع مسوولیت کند و همه چیز را متوجه روسای استانی کشتی کند . قطعا مسوولان استانی به سهم خود مسوول بوده و باید پاسخگوی مسوولیت خود باشند اما این موضوع مهم نافی مسوولیت فدراسیون علیرضا دبیر نیست . مدیری که مدعی است کشتی را بیشتر از هر کسی می شناسد و بر دردهایش آگاه است باید بتواند برای رفع این آفت نسخه کوتاه مدت ، میان مدت و بلندمدت بپیچد .
آیا دلیل بر می گردد به بی برنامه بودن هیات های استانی یا کمبود سالن های ورزشی و امکانات زیر ساختی ؟ آیا اصولا مربیان با دانشی در استان های کشتی خیز حضور دارند که بتوانند با آموزش های اصولی ، نسلی تازه از قهرمانان را به کشتی ایران معرفی کنند ؟
اینکه خواسته شود همه چیز در تهران متمرکز شود و از مرکز به مشکلات و تنگناها نگاه شود چاره ساز نخواهد بود و فدراسیون کشتی باید در قالب هیات های کارشناسی و اعزام آنها به مناطق و استان های مختلف ، به صورت ریز بینانه مشکلات کشتی را در اقصی نقاط کشور مورد توجه قرار دهد . بدیهی است این اولین اقدام اولیه است و بعد از آن باید با برنامه ریزی لازم در صدد جبران مافات بر آمد و به سرعت عقب ماندگی ها را جبران کرد .
باید قبول کینم که اگر فدراسیون از کنار این موضوع مهم به سادگی عبور کند دیری نخواهد پایید که کشتی از جایگاه فعلی خود دست به عقب نشینی خواهد زد و آن موقع است که باید زانوی غم بغل گرفت و بر ندانم کاری و اهمال مسوولان امر گریست . امیدواریم سفرهای اخیر علیرضا دبیر به استانها قدمی در این راه باشد.
باز هم در این رابطه خواهیم نوشت .