تلنگر درگذشت مهرداد میناوند / اعتبار فوتبال ایران با ستارگان و بزرگانش است

فوتبالیستی “نود و هشتی “که به قول علیرضا منصوریان الحمدالله جملگی شان اعتبار دارند و عزتمند هستند. نسلی که با صعود خود به جام جهانی 98 و انجام بازیهایی خوب و تحسین برانگیز موجبات غرور ایرانیان در سرتاسر جهان شد تا بر خود ببالیم و یک بار دیگر با فوتبال در دنیا سر به آسمان افتخار بساییم .
هر چند در جام جهانی فرانسه هم می شد به دور دوم رقابت های جام جهانی صعود کرد و تاریخ ساز شد ، اما وقتی عده ای پا را از گلیم خود درازتر کردند و به جای اعتماد به نفس ، ترس از تیم پا به سن گذاشته آلمان را به جان تیم ایران انداختند در بازی آخر با ژرمن ها آنی نبودیم که باید باشیم تا تیم با دو شکست از تیم های یوگسلاوی سابق و آلمان و برد امریکا ، خاطراتی خوب و ماندگار را از نسل 98 فوتبال ایران در اذهان ثبت کند .
زنده یاد مهرداد میناوند هم از آن نسل افتخارآفرین بود . ستاره ای که وقتی از جام جهانی فرانسه می گفت صورتش گل می انداخت و با عرق و تعصبی مثال زدنی از نسلی می گفت که در راه افتخار برای فوتبال ایران از هیچ کوششی دریغ نکردند .
افسوس که ورزش ایران بعضا قدر سرمایه های خود را نمی داند و زمانی یاد آنها می افتد که از دستشان داده ایم و دیگر نیستند . این عادت ما ایرانی ها شده که تا وقتی زنده ایم قدر هم را نمی دانیم و زمانی عزیز می شویم که به دیار باقی سفر کرده ایم . مهرداد میناوند هم در زمره همین نام آورانی بود که تا زنده بود بهش بی توجه بودیم و زیاد جدی اش نمی گرفتیم ، اما همین که از این دنیای خاکی و فانی پر کشید عزیز شد و داغ بسیاری را تازه کرد که چرا تا هستیم قدر یکدیگر را نمی دانیم و بر طبل دشمنی و دو دستگی می کوبیم .
بگذریم ، حرف این مقال این حرف ها نیست که بسیار گفته اند و بسیار نیز در آینده خواهند گفت . اما آنچه باعث شد این چند خط را قلمی کنیم جایگاه امثال مهرداد میناوندهاست که ماندگارند و غیر قابل فراموشی . شاید باشند کسانی که در این فوتبال از حقایق گریزانند و خود را به قول معروف به کوچه علی چپ زده و می زنند ، اما وقتی “شیخ سلمان” رییسAFC و “جیانی اینفانتینو” رییس فیفا در گذشت مهرداد میناوند را تسلیت گفته و خاطر نشان کردند که یاد و نام او ماندگار خواهد بود ، بیشتر دستگیرمان شد که اگر فوتبال ایران زنده است و اعتبار دارد ، این اعتبار را مرهون بزرگان و افتخارآفرینانی است که بی منت و چشمداشت در راه بزرگی فوتبال ایران سخت کوشیده اند . از آقا مدد نوعی بگیرید تا حشمت مهاجرانی ، محمد رنجبر ،حسین فکری ، منصور امیر آصفی، جعفر کاشانی ، حسن حبیبی ، همایون شاهرخی ، حمید شیرزادگان ، ناصر حجازی ،پرویز ابوطالب ، نصراله عبداللهی ، ایرح دانایی فر ، علی پروین ، حسن روشن ، ابراهیم قاسمپور،حسین فرکی ،محمد پنجعلی ،محمد دادکان ، عبدالرضا برزگری و… از نسل قدیمی تر تا مرحوم سیروس قایقران ، شاهرخ و شاهین بیانی ، حمید درخشان ، ناصر محمد خانی ، محمد خاکپور ، علی دایی ،کریم باقری ، خداداد عزیزی ،حمید استیلی ، رضا شاهرودی ، علیرضا منصوریان ، فرهاد مجیدی ، علی کریمی ، مهدی مهدوی کیا ،وحید هاشمیان ، مهدی پاشازاده و مرحوم مهرداد میناوند از نسل میانی ، تا سردار آزمون ، مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش از نسل فعلی و … که اجازه نداده اند در سطح جهانی خدشه ای به اعتبار فوتبال ایران وارد شده و پرچم فوتبال را همواره به اهتزاز در آورده اند .
عذر خواهی می کنم اگر اسمی را جا انداخته ام ، اما می خواهم بگویم اگر فوتبال ایران هنوز هم پر اعتبار است این اعتبار را وامدار امثال میناوند ها ، دایی ها ، عزیزی ها ، کریمی ها ، مهدوی کیاها ، باقری ها ، هاشمیان ها ،پاشازاده ها و مجیدی هاست که با حضور در باشگاههای مطرح دنیا به فوتبال ایران عزت داده اند . بنابراین حق این نیست که نمک بخوریم و نمکدان را بشکنیم . طبیعتا علی دایی ، علی کریمی ، مهدی مهدوی کیا و دیگران نیازی به حضور در مجموعه مدیریتی فوتبال ندارند ، بلکه این فدراسیون فوتبال ماست که باید از آنها درخواست کند که در کنار فوتبال باشند تا به صورت مانور “اسمی” نیز که شده ،نام فوتبال ایران همچنان در جهان این رشته بر سر زبان ها باشد . به هر حال حقایق را باید گفت هر چند این حقایق برای عده ای که پا را روی شانه فوتبالی ها گذاشته و صاحب کرسی در حوزه مدیریتی شده اند، بسیار تلخ است .