داوران نخودی !

در قدیم الایام در شهرها، روستاها ومحله های مختلف مثل امروز زمین های فوتبال بسیاری وجود نداشت.
دوستداران و عاشقان این ورزش چه خردسال، نوجوان. جوان و حتی بزرگسالان بالاجبار در محل خود و در کوچه پس کوچه ها و جلوی خانه خود و همسایه ها فوتبال بازی می کردند.
آنهم نه با توپ فوتبال بلکه با توپ پلاستیکی.
از تیردروازه گل کوچک هم خبری نبود، بلکه با روی هم گذاشتن چند تیکه سنگ یا آجر یا کلوخ عرض دروازه مشخص می شد و ارتفاعی هم برای این دروازه ها در کار نبود.
کفش فوتبالی هم در آنزمان برای هر کسی موجود نبود بلکه اکثرا با گیوه یا گالش یا… بازی می کردند.
روزی در حین بازی فوتبال در یکی از محله ها فرد خردسالی که تازه حرف زدن و راه رفتن را یاد گرفته بود و هرگز پایش به توپ نخورده بود و معنا و مفهوم واقعی ورزش فوتبال را نمی دانست آمد داخل بازی و گفت منم بازی.
هیچیک از اعضای دوتیم یا به عبارتی دو طرف بازی حاضر به یارگیری او نشدند.
او هم گریه کنان به خانه اش که کنار همین به اصطلاح زمین فوتبال محلی بود رفت و لحظه ای بعد والدینش بیرون آمدند و گفتند یه فرزند ما هم بازی بدید و یا اینکه اجازه ندارید جلوی درب منزل ما فوتبال بازی کنید.
چون آن خردسال ناآشنا به فوتبال از جانب والدین خود ساپورت می شد.
( همانطوری که سرپرست کمیسیون کمیته داوران فدراسیون کشتی که در عمرش کشتی نگرفته ولی از جانب ریاست فدراسیون کشتی ساپورت می شود )
اگر بازیکنان آن دو تیم محلی فوتبال آن خردسال را جهت بازی نمی پذیرفتند می بایستی بازی فوتبال از آن محل جمع می شد.
بالاخره با مشورت ، آن خردسال را برای بازی پذیرفتند.
ولی به شرطی که این خردسال نا آشنا به ورزش فوتبال یار نخودی باشد.
یعنی به هر طرف شوت کرد قبول است.
به هر طرف گل زد قبول است.
خطاهای او هم پذیرفته نخواهد شد.
البته این خردسال در حد و اندازه ای نبود که بتواند شوت کارسازی بزند یا گلی بزند و…
در حین بازی خانواده او کنار کوچه ایستاده بودند و هر وقت یار نخودی پایش به توپ می خورد با آفرین، به به، و چه چه او را تشویق می کردند.
همانند داوری که از قضاوت در عرصه کشتی فقط سوت کشیدن را بلد باشد و هیچگونه تخصصی در ورزش کشتی نداشته باشد و یا به عبارتی در عمرش کشتی نگرفته باشد و هرگونه قضاوت او، حتی قضاوت پراشتباه او در جام جهانی صربستان با به به و چه چه و تحسین بعضی از مسئولین بلند پایه فدراسیون کشتی همراه باشد.
متاسفانه در این زمان حال و روز ورزش کشتی ما همانند برخورد با بازیکن نخودی آنزمان شده.
در ورزش کشتی کشورمان داورانی در درجات ملی و بین المللی و حتی المپیکی وجود دارند وحتی داعیه ریاست کمیسیون کمیته داوران فدراسیون کشتی را دارند که در عمرشان کشتی نگرفته اند.
آیا شما مخاطبان محترم این نوع داوران کشتی نگرفته را بجز داور نخودی چه خواهید نامید؟