علی دایی و علی کریمی طی یک هفته دو همبازی و دو دست خود را به دیار باقی بدرقه کردند .
هر چند بسیاری در ورزش و فوتبال ایران دوست دارند بین ستاره ها و بزرگان اختلاف بیندازند و از این راه اهداف خود را دنبال کنند ، اما هیچ چیز مثل دوستی و تعمیق آن بین ورزشی ها زیبا نیست . و حالا علی دایی و علی کریمی دو اسطوره فوتبال ملی ایران این را بهتر از قبل با پوست و خون خود لمس می کنند . دو ستاره ای که پس از سالها کدورت و دوری از یکدیگر ، در مراسم تدفین زنده یاد مهرداد میناوند یکدیگر را در آغوش گرفتند و با هم گریستند در غم از دست دادن دوستی که دوست داشت آنها را در زمان زنده بودن دست در دست هم ببیند و تبسم را بر چهره شان . اما چه باید کرد وقتی مرگ بعضی مواقع گره گشا شده و از فاصله ها کاسته و دلها را به هم نزدیک می کند . باز هم جای شکر دارد که دو علی فوتبال دوباره به هم رسیده اند و دلهای خویش را از وجود هر نوع دلخوری صاف کرده اند .
افسوس که امروز آنها مجبور شدند در غم از دست دادن علی انصاریان نیز با یکدیگر اشک بریزند تا پیش از پیش قدر هم و یاران را بدانند .
به هر روی گرچه هنوز هم باورش برایمان بسیار سخت است که مهرداد و علی را از دست داده ایم و در دل غم بسیار داریم و خون گریه می کنیم ، اما خوشحالیم که امروز دایی و کریمی به هم رسیده اند و کدورت ها را از خود زدوده اند . بی شک اگر دایی و کریمی با هم باشند و حرف شان یکی باشد ، این مساله می تواند برای فوتبال ایران اتفاق های خوبی را رقم بزند .
دو چهره بین المللی فوتبال ایران که قطعا در جهت سالم سازی فوتبال ایران و اثر گذاری مثبت در جهت پرورش بازیکنانی چون علی انصاریان ها و مهرداد میناوند ها باید دست در دست هم بگذارند و به این نکته توجه کنند که این رفاقت و همدلی بین آنها ، دل مردم را شاد خواهد کرد و جامعه فوتبال نیز می تواند به سرمایه های راستین حود تکیه کرده و این دلخوشی و امید را به خود بدهد که پس از سالها فوتبال به ریل اصلی اش باز خواهد گشت .
بطور طبیعی هر چه فوتبالی ها به هم نزدیک شوند و فکر و ذهن شان توسعه و اعتلای فوتبال ملی باشد ، جایی برای عرض اندام غیر فوتبالی ها باقی نخواهد ماند .
ژ
ثبت دیدگاه