این دو سال و چند ماه گذشته برای اوکراینی‌ها بسیار سخت و طولانی گذشته، ولی با این حال برای برخی از مردم این کشور ساعت زمانی از کار افتاد و متوقف شد که تانک‌های روسی از مرز رد شده و وارد اوکراین شدند. ساکنان روستای Hlibivka که در 40 کیلومتری شمال کی‌یف واقع شده، از این جمله‌اند- که از همان ساعات اولیه پیش‌روی روس‌ها، زمانی که پل‌های پشت سرشان به‌خاطر نجات پایتخت منفجر شد، به دام افتادند. اشغال این روستا توسط روسیه شروع یک کابوس برای آن‌ها- به خصوص اولها منوخینا- بود.
دو روز بعد از حمله، مردان نقابدار از روی حصار خانه‌اش پریدند و شوهر و پسرش را ربودند. او از آن زمان آن‌ها را ندیده. او البته خوب می‌داند که آن‌ها به عنوان دو نفر از هزاران زندانی غیرنظامی که به طور رسمی ثبت نشده‌اند و به عبارت بهتر وجود خارجی ندارند، در زندانی در جنوب روسیه نگهداری می‌شوند. با این حال می‌گوید که این عدم قطعیت او را آزار می‌دهد و به او می‌گوید که «همه آن‌ها [مردم این منطقه] را به حال خود رها کرده‌اند تا بمیرند».
در حالی که چند ماهی می‌شود که جنگ وارد سومین سال خود شده، این احساس برزخی خانم منوخینا به طور فزاینده‌ای دارد در میان مردم اوکراین رواج پیدا می‌کند. بر اساس یک نظرسنجی که به تازگی به انجام رسیده، اعتقاد به «پیروزی نهایی» هم‌چنان در بین ۸۵٪ از مردم اوکراین باقی است. اما همین مردم در مورد این‌که این پیروزی نهایی به چه معناست و چه زمانی اتفاق خواهد افتاد؛ به شدت نظرات مختلفی دارند.
در این میان باور اکثریت مردم در حال حاضر بر این است که رسیدن به پیروزی سال‌ها طول خواهد کشید. و هم‌چنین برای اولین بار از زمان شروع جنگ، نظرسنجی‌ها حکایت از این می‌کنند که به عقیده اکثریت مردم، کشور دارد در مسیر اشتباهی پیش می‌رود. الکساندر مارتیننکو روزنامه‌نگار و مقام ارشد سابق می‌گوید «امیدواری برای عقب راندن روسیه به مرزهای قانونی‌اش، با تمرکز بر بقا، از بین رفته است. ما در تمام سال تلاش خواهیم کرد جلوی روس‌ها را بگیریم. فقط در این میان این سوال وجود دارد که آیا خواهیم توانست این کار را بکنیم»؟!
در ماه‌های گذشته حمایت متزلزل اقتصادی و نظامی غرب به این معنی بوده که اوضاع احتمالا بدتر خواهد شد. مقامات اوکراینی به طور فزاینده‌ای در مورد آمار و ارقام موجود در زمینه جریان نقدی، تعداد بسیج مردمی و البته تسلیحات نظامی عصبی و نگران هستند. سرهی مارچنکو وزیر دارایی اوکراین می‌گوید که به عقیده او شرکای غربی کشورش با بودجه غیرنظامی ۳۷ میلیارد دلاری امسال- مالیات‌های اوکراینی‌ها برای هزینه‌های نظامی- خوب عمل خواهند کرد، اما او نگران آینده است- که چه اتفاقی خواهد افتاد و می‌گوید که «آن‌ها در مورد سال ۲۰۲۵ تضمینی نداده‌اند».
«کمبود مهمات هم در حال حاضر یک مسئله مهم است و تنها در صورتی بهبود می‌یابد که اروپا دوباره تولید سلاح را آغاز کند».البته روسیه نیز در این میان مشکلات خاص خود را در زمینه منابع و نیروی انسانی دارد، اما مزیت نسبی خود را در قیاس با اوکراین حفظ کرده است. این مزیت نسبی در جنگ فرسایشی موضوع مهمی است. یک مقام اطلاعاتی اوکراین با استناد به یک ضرب‌المثل معروف محلی می‌گوید: «در حالی که مرد چاق لاغر می‌شود، مرد لاغر ناپدید خواهد شد».
میخایلو فدوروف معاون نخست‌وزیر و قهرمان فن‌آوری نظامی می‌گوید که «تنها راهی که پیش‌روی اوکراینی‌ها وجود دارد، اتکا به خودشان است. ما چاره‌ای جز قدرت‌نمایی نداریم. در واقع باید خودمان را قدرتمند نشان دهیم. اما با این حال من خوشبین هستم. ما یک مزیت آشکار در اثربخشی و سرعت داریم». او استدلال می‌کند که تفکر خلاق اوکراینی‌ها را به پیروزی‌های غیرمحتملی در دریای سیاه رسانده است. در سال ۲۰۲۳، اوکراین یک پنجم ناوگان دریای سیاه روسیه را غرق کرد و هم‌چنین زیر بمباران مداوم و بی‌امان روس‌ها یک کریدور کشتیرانی ایجاد کرد.
چنین رویکردی را در افزایش تولید پهپادهای جنگی ارزان و توانمند اوکراین هم می‌بینیم. این کشور دارای نزدیک به ۱۲ مدل از پهپادهای دوربرد است که می‌توانند اهدافی را در فاصله بیش از ۶۰۰ کیلومتری مورد هدف قرار دهند. یکی از تولیدکنندگان هواپیماهای بدون سرنشین دوربرد با اطمینان پیش‌بینی می‌کند که در سال ۲۰۲۴ شاهد انتقال جنگ به اعماق مناطق مرکزی روسیه خواهیم بود. او می‌گوید: «آقای پوتین باید برای مردمش توضیح دهد. اوضاع برای او در داخل کشور آسان نخواهد بود».
منبع: شفقنا
ثبت دیدگاه