۳ غافلگیری مقاومت فلسطین برای صهیونیست‌ها

دور جدید درگیری‌های نیروهای مقاومت اسلامی در غزه با اشغالگران صهیونیست پس از جنایت‌های این رژیم در قدس و علیه فلسطینیان ساکن این شهر همچنان ادامه دارد. هر چند جرقه بروز این واقعه که به سرعت به انتفاضه جدیدی تبدیل شد، اتفاقی تکراری بود اما این بار واکنش فلسطینی‌ها همچون گذشته نبود.

اقدام به اشغال خانه‌های منطقه شیخ جراح توسط صهیونیست‌ها خشم ساکنان اصلی سرزمین فلسطین را برانگیخت و درگیری نیروهای امنیتی رژیم اشغالگر حوالی مسجدالاقصی در روز قدس و پس از آنکه به شهادت و زخمی شدن تعدادی از مسلمانان منجر شد، جرقه درگیری‌های جدید مقاومت و اشغالگران بود.

با ورود مقاومت اسلامی به منازعه در پی حمله هوایی به غزه، صهیونیست‌ها اقدام به بمباران متعدد مناطق مختلفی از غزه کردند و در ادامه بازوی نظامی مقاومت ازجمله یگان های موشکی وارد کارزار شده و یکی از پرحجم‌ترین حملات موشکی و راکتی علیه رژیم صهیونیستی را رقم زدند.

طبق آمار منتشر شده، تعداد راکت‌های شلیک شده در دو روز اول درگیری به 1600 تیر رسید که در مقایسه با کل راکت‌های شلیک شده در درگیرهای سال 2019 که 1070 فروند بود، بسیار بیشتر است.

مقاومت اسلامی تنها در شب اول درگیری‌های اخیر، 1050 موشک شلیک کرد که شاید عدد معنی داری در مقایسه فوق باشد: شلیک انبوه راکتی معادل کل سال 2019 تنها در یک شب! در سال 2020 با توجه به اینکه درگیری‌ها خیلی بالا نگرفت، تنها 170 راکت از سوی مقاومت علیه اشغالگران شلیک شده بود.

پرتابگرهای 8 فروندی راکت های رزمندگان مقاومت اسلامی در درگیریهای اخیر (می 2021)

در ماه‌های گذشته، اخبار شلیک چند راکت از سوی مقاومت اسلامی در غزه به سمت دریا منتشر شد که برای اهالی فن، معنا و مفهومی خاص داشت؛ مقاومت در حال آزمایش آخرین دستاوردهای خود در حوزه راکتی بود.

اما آنچه فقط اندکی قبل از شروع آتشباری مقاومت موجب تعجب ناظران شد، اعلام وجود موشک‌های نقطه زن در اختیار مقاومت اسلامی فلسطین توسط رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی ایشان به مناسبت روز قدس بود.

تاکنون تصور می‌شد که مقاومت اسلامی تنها از راکت که پرتابه‌ای فاقد هدایت تا لحظه اصابت است استفاده می‌کند. موشک پرتابه‌ای است که از راکت به علاوه سامانه هدایت و کنترل تشکیل شده است. در صورت طی مسافت‌های بیش از چند کیلومتر، موشک‌ها از سامانه ناوبری هم در کنار هدایت و کنترل استفاده می‌کنند.

ارزش موشک یا راکت هدایت شونده در جنگ، ناگفته پیداست و اگر هم ابهامی بود با حملات موشکی ایران به تروریست‌های داعشی و نیز به پایگاه عین الاسد آمریکا مشخص شد که ارزش برخورداری از قابلیت دقت بالا و در حد نهایی آن، قابلیت نقطه‌زنی می‌تواند یک رزم تاکتیکی را به نتایج راهبردی برساند.

تصویری از شلیک انبوه راکت‌های مقاومت اسلامی (سمت راست) و شلیک سامانه پدافندی گنبد آهنین (سمت چپ)

خصوصاً در درگیری‌های سال 2021 یعنی همین روزهای اخیر، فعال شدن بیش از پیش سامانه گنبد آهنین گویای حقایقی جدید بود. اولاً با پول مالیات دهنده‌گان آمریکایی و آلمانی و… تعداد موشک‌های تمیر متعلق به سامانه گنبد آهنین نسبت به گذشته بیشتر شده است زیرا در مناطقی، حجم شلیک‌های همزمان این سامانه در توازن و قابل مقایسه با حجم شلیک راکت‌ها در شب اول حمله بود.

دوماً کیفیت ساخت و دقت کلی راکت‌های مقاومت اسلامی نسبت به گذشته بیشتر شده است که سامانه گنبد آهنین به میزان زیادی فعال شد زیرا طبق گفته سازندگان این سامانه در برابر راکت‌هایی فعال می‌شود که احتمال اصابت آنها به محدوده‌های ارزشمند، درصد بالایی ارزیابی شود. در نتیجه شلیک رگباری موشک‌های تمیر نشان دهنده این است که راکت‌های فلسطینی با دقت خوبی به سمت اهداف مهم در حال حرکت بوده است. همانطور که اصابت به مراکز نفت و انرژی رژیم صهیونیستی در درگیری اخیر گویای همین مسئله است.

تصویر ماهواره‌ای از مورد اصابت قرار گرفتن یکی از مخازن توسط مقاومت اسلامی در درگیری‌های مِی 2021

یک نکته قابل ذکر در این زمینه که توسط کاربران فضای مجازی مورد تأکید قرار می‌گیرد این است که هر انفجار موشک تمیر را به انهدام یک راکت فلسطینی نسبت می‌دهند. اساساً ادعای برخورد مستقیم به پرتابه مهاجم توسط سامانه‌های مدافع، تنها توسط تعداد انگشت شماری از موشک‌های پدافندی در دنیا صورت گرفته است. خصوصاً موشک‌های تمیر به علت عدم استفاده از جستجوگر داخلی و وابستگی به فرامین هدایتی ارسالی از سامانه کنترل آتش روی زمین، احتمال کمتری برای برخورد مستقیم با پرتابه هدف دارند و برای اثرگذاری و تخریب هدف وابسته به اثرات ترکش و موج انفجار سرجنگی خود هستند.

تصویر گرافیکی از نحوه اثرگذاری مورد نظر در موشک تمیر

در واقع برای موشک‌های پدافندی مفهوم SEP یا حجم کروی خطای احتمالی تعریف می‌شود همچون موشک‌های سطح به سطح که مفهوم CEP یا دایره خطای احتمالی برای آنها مورد استفاده است.

در هر صورت با رسیدن موشک پدافندی به محدوده‌ای از هدف که کمتر از شعاع اثرگذاری سرجنگی خود باشد، انفجار صورت گرفته تا هدف آسیب دیده یا تخریب شده و ساقط شود. اما در موشک‌ها معمولاً قابلیت خود تخریبی نیز گنجانده شده که در صورت عدم موفقیت در مأموریت اصلی با انفجار آن در آسمان، از ایجاد آسیب ناخواسته پیشگیری شود. خصوصاً در فضای محدود سرزمین های اشغالی، حتی یک موشک سرگردان نیز می‌تواند دردسرساز باشد؛ همچون موشک اس-200 سوری که چندی پیش به جای انفجار پس از عدم توفیق در انهدام هواگرد صهیونیست‌ها به راه خود ادامه داد و در چند کیلومتری یکی از مهمترین اماکن رژیم اشغالگر یعنی نیروگاه اتمی دیمونا به زمین اصابت کرد و پدافند این رژیم موفق به ساقط کردن و به گفته برخی مقامات نظامی این رژیم حتی موفق به ردگیری این موشک 11 متری نشد.

با توجه به این موارد اولاً انفجار موشک تمیر متناظر با نابودی راکت‌ها نیست بلکه برخی راکت‌ها در اثر انفجار مذکور دچار تغییر مسیر شده و باز هم در محدوده شهری دشمن سقوط  می‌کنند که حتی در صورت از کار افتادن فیوز، به خودی خود باعث مقداری تخریب و از آن مهمتر رعب و وحشت اشغالگران می‌شود.

برخی انفجارهای تمیر هم مربوط به رد شدن از مجاور راکت‌های جدید مقاومت است که به علت ناشناخته بودن سرعت سیر آنها، هنوز زمان انفجار بهینه سرجنگی تمیر بر روی فریم ویر موشک به روز نشده است.

نکته قابل ذکر دیگر این است که گنبد آهنین با توجه به عدم تجهیز به جستجوگر درونی و وابستگی به فرامین هدایت ارسالی از زمین، در صورت بروز جنگ الکترونیک مناسب یا هر شکل دیگری از قطع شدن لینک ارتباطی دچار مشکل خواهد شد.

در گذشته هم فیلم‌هایی از عملکرد غلط این سامانه و حتی برخورد موشک به زمین پس از انجام مانورهای متعدد منتشر شده بود.

با تمام این تفاسیر بدیهی بود سامانه گنبد آهنین با توجه به سطح فناوری‌های در دسترس رژیم صهیونیستی که شامل تمام شرکت‌های مطرح و غیرمطرح غربی می‌شود و تزریق بودجه‌های چند صد میلیون دلاری در هر سال به مدت یک دهه، بالاخره به سطح بالاتری از توان پاسخگویی به حملات دست پیدا خواهد کرد؛ اما این دقیقاً همان جایی است که ارزش اصابت‌های مکرر راکت‌ها و احتمالاً موشک‌های مقاومت اسلامی در درگیری اخیر را دوچندان می‌کند.

در شرایطی که گنبد آهنین آماده‌تر از هر زمان بوده و تجربیات یک دهه اخیر در قالب بهسازی‌های مختلف روی آن اعمال شده، حتی تل آویو به عنوان مهمترین مکان رژیم اشغالگر قدس بارها توسط پرتابه‌های مقاومت اسلامی مورد اصابت قرار گرفت که فیلم‌های متعددی از آن نیز منتشر شد. به همین ترتیب چندین شهر و شهرک مهم دیگر صهیونیست‌ها نیز مورد اصابت قرار گرفت. این اصابت‌ها هم مربوط به تنها یک بازه زمانی نبود و در دفعات با فاصله رخ داد که نمی توان آن را به نقص مقطعی پدافند نسبت داد.

در نتیجه مشخص است که همپای بهسازی‌های پدافند دشمن، سلاح‌های مهاجم مقاومت اسلامی و البته تاکتیک‌های درگیری از سوی آنها بهبود یافته و به روزرسانی شده است. اما در راستای این به روزرسانی‌ها رو شدن چند برگ جدید موشکی و پهپادی توسط مقاومت در روز گذشته خبرساز شد؛ رونمایی از تسلیحات راکتی (یا موشکی) به نام‌های «عیاش250» با برد 250 کیلومتر و «بدر3» که برد کمتری دارد اما از حیث تخریب قوی‌ترین سلاح مقاومت است. در زمینه پهپادی نیز یک پهپاد جدید توسط مقاومت رونمایی شد که «شهاب» نام دارد.

عیاش250 جدیدترین محصول راکتی مقاومت اسلامی که به یاد مهندس یحیی عیاش نامگذاری شده است

موشک عیاش 250 به یاد شهید «یحیی عبداللطیف عیاش» مشهور به «مهندس اول» فرمانده سابق گردان‌های عزالدین قسام (شاخه نظامی حماس) نامگذاری شده است که به مدت چند سال مهمترین فرد تحت تعقیب رژیم صهیونیستی بود.

یحیی عیاش با سازماندهی تعداد زیادی از مجریان عملیات‌های شهادت‌طلبانه خسارات سنگینی به صهیونیست‌ها زد و سرانجام در 5 ژانویه سال 1995 توسط تیم‌های تروریستی شین بث با انفجار چاشنی کارگذاشته شده درگوشی تلفن همراهش به شهادت رسید.

موشک عیاش250 به واقع غافلگیری بزرگ نیروهای مقاومت برای دشمنان بود. سلاحی با برد 250 کیلومتر که در اولین مأموریت خود فرودگاه رامون در فاصله بیش از 200 کیلومتری از باریکه غزه را در جنوب سرزمین‌های اشغالی مورد اصابت قرار داد. هرچند اصابت به هدفی در فاصله بیش از 200 کیلومتری گمانه هایی درباره اینکه این سلاح راکت نبوده و موشک است را ایجاد کرد اما بر اساس تصاویر منتشر شده از عیاش250 بالک های کنترلی در جلوی این موشک برای هدایت آن دیده نمی‌شود.

شلیک عیاش250

اینکه سلاحی در یک شلیک به محدوده فرودگاه اصابت کند، نشان می‌دهد که یا مقاومت اسلامی به سطح بالایی از رفع منابع خطا در پرتابه های راکتی دست پیدا کرده و راکت‌هایی با کیفیت بالا و درصد خطای پایین می‌سازد یا به احتمال منطقی‌تر، به قابلیت هدایت پرتابه تا نقطه انتهایی یا دستکم بخشی از مسیر (معمولاً تا زمان روشن بودن موتور در حالت تجهیز به کنترل بردار رانش) و به بیان دیگر فناوری موشکی دست پیدا کرده است.

در این صورت اولاً باید منتظر هنرنمایی‌های نمونه‌های بعدی این سلاح در آینده بود و اینکه تولید انبوه آن قطعاً موازنه قدرت را در نبرد مقاومت با دشمن صهیونیستی تغییر خواهد داد.

عیاش250 در این تصویر فاقد بالک کنترلی است و اگر نازل کنترل پذیر نداشته باشد در دسته راکت‌ها طبقه بندی می‌شود

در صورتی که عیاش فاقد هدایت باشد، باید در نظر داشت که مثلاً در صورت فرض خطای دایروی 1 درصدی برای یک راکت در برد 200 کیلومتری این به معنی 2 کیلومتر یا 2000 متر خطای احتمالی اطراف نقطه هدفگیری شده است. این در حالی است که خطای راکت‌ها معمولاً بیش از 1 درصد در برد نهایی است.

بنابراین رسیدن عیاش250 به هدف خود در برد حدود 217 کیلومتری حداقل نشان از بهبود قابل توجه دقت راکت‌های رزمندگان مقاومت یا در احتمال دیگر دست یافتن آنها به موشک هدایت شونده در بخشی یا تمام مسیر است.

نمونه ارتقاء یافته از راکت بدر3 نیز به عنوان بازوی دیگر تسلیحاتی مقاومت که نمونه مشابه بدر3 از آن در عراق نیز در اختیار گروه‌های مقاومت مشاهده شده یک سلاح بسیار مخرب است.