«عبدالباری عطوان» تحلیلگر جهان عرب با اشاره به اوضاع اسف بار نوار غزه به ویژه شمال آن و تداوم نسل کشی رژیم صهیونیستی در این منطقه گفت: اشغالگران منازل فلسطینیان را مین گذاری و پس از قرار دادن بشکه های انفجاری در خیابان، آنها را از راه دور منفجر می کنند.
از روزی که گورباچف در سال 1989 پذیرفت که با انحلال پیمان ورشو کشور آلمان متحد شکل بگیرد، روندی در گسترش شرقی ناتو آغاز شد که اوج آن در سال 1997 و پذیرش کشورهای اروپای شرقی بود و تعبیر دولتمردان و نخبگان روس از این روند چیزی جز تحقیر ملت روسیه نبوده است.
آمریکای شکست خورده در افغانستان که نتوانست ایران را به شروط خود برای بازگشت به توافق هستهای مجبور کند ممکن است به دنبال یک پیروزی نظامی به منظور بازپس گرفتن اعتبار خود باشد؛ اما مسئله حتمی این است که عرصه اوکراین مکان مناسبی برای این امر نیست.
المیادین نوشته است که یکی از اهداف غرب، تقسیم شدن اوکراین بین «اوکراین-لهستان» از غرب و «اوکراین-روسیه» است؛ همانطور که پیش از پیروزی نازیها اینگونه بود. به نوشته این رسانه، پس از آن، تاسیس جمهوری خلق اوکراین مانند آنچه در سال ۱۹۵۴ اتفاق اتفاد مد نظر است تا پس از آن نیز این دولت طبق سناریو دولتهای مستقل شده بین سالهای ۱۹۱۷ و ۱۹۲۰، به چند دولت جدایی طلب تجزیه شود.
کارشناسان موسسه کارنگی با ارزیابی یک سال گذشته سیاست خارجی ایالات متحده سیاست دولت جو بایدن در یک سال آینده را بررسی کرده اند.
به عقیده امل عالم، تحلیلگر مسائل ایران، هنوز زود که با اطمینان گفته شود مذاکرات بین ایران و عربستان میتواند در پروندههای منطقهای هم موثر باشد. نبود یک هدف مشترک که دو طرف را به سمت صلح سوق دهد، بویژه در مورد پرونده یمن، یکی از عواملی است که مانع از پیشرفت مذاکره بین ریاض و تهران میشود.
پیش از شروع دور جدید مذاکرات هسته ای، علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران، در توئیتی نوشت: مأموریت مذاکره کننده ایرانی، رفع تحریمهاست؛ و این مسالهای است که از زبان چند مسئول ایرانی هم بیان شده و به نظر میرسد پیام واضحی است مبنی بر اینکه یافتن راه حلی برای این پرونده اهمیت زیادی دارد.
اگرچه بخش قابلتوجهی از توافق برجام نهایی شده اما هنوز موضوعات جدی جدیدی وجود دارد که نیازمند تصمیمگیری سیاسی از سوی مقامات و نهادهای اجرایی ایران و آمریکا خواهد بود. ایران تجربه برجام ۲۰۱۵ را دارد و بر این اساس تمایلی به تکرار آن در توافقی ناپایدار و غیرمتوازن ندارد. هر چند که برخی از مقامات وزارت خارجه ایران از ادبیات و مفاهیمی بهره میگیرند که نسبت چندانی با واقعیتهای توافق پایدار در روابط بینالملل نشان نمیدهد.
بنت رامرگ می نویسد: راکتورها یک شبح دلهره آور را ارائه می دهند. در صورت ضربه خوردن، این تاسیسات می توانند به طور موثر به مین های رادیولوژیکی تبدیل شوند و روسیه خود قربانی زباله های رادیواکتیو خواهد بود. با توجه به آسیب پذیری راکتورهای هسته ای اوکراین و ویرانی های انسانی و زیست محیطی که در صورت آسیب رساندن به آنها در پی خواهد داشت، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه باید دوباره به این فکر کند که آیا اوکراین ارزش جنگ را دارد یا خیر.
مروز ما با یک بحران قابل اجتناب بین ایالات متحده و روسیه روبرو هستیم که قابل پیش بینی بود، این بحران عمداً تسریع شد اما به راحتی می توان با استفاده از عقل سلیم آن را حل کرد.
قطعا کشمکش های داخلی در آمریکا ارتباطی با ایران ندارد ولی آنچه در واشنگتن می گذرد حاوی این پیام برای ایران است که چالش خروج مجدد آمریکا از توافق، همچنان پابرجا است. به این ترتیب ممکن است ایران به فشار بر دولت بایدن برای تضمین خارج نشدن مجدد آمریکا از برجام ادامه دهد یا این که خواستار منفک شدن تحریم های اقتصادی از برنامه هسته ای خود دشود یا این که به تقویت توانایی های هسته ای خود به طور محرمانه ادامه دهد تا اگر رئیس جمهور بعدی آمریکا از برجام خارج شد، اهرم های فشاری برای مقابله با واشنگتن در اختیار داشته باشد.