برنامه جهانی غذا امروز (یکشنبه) ورود فوری غذا به نوار غزه را خواستار شد.
پس از گذشت بیش از یک سال از آغاز مذاکرات دولت بایدن، نجات برجام همچنان نامشخص است. علیرغم شکست آشکار و پذیرفته شده کمپین «فشار حداکثری» که با تصمیم ترامپ برای لغو توافق در می ۲۰۱۸ آغاز شد، سیاستها در مذاکرات برجام مانند همیشه مسموم است. در ۴ می، سنا با ۶۲ رای موافق در مقابل ۳۳ رای مخالف، پیشنهاد سناتور جمهوریخواه جیمز لنکفورد برای مخالفت با ورود مجدد ایالات متحده به برجام را تصویب کرد، مگر اینکه این توافق حاوی چندین مفاد غیرواقعی باشد که همه میدانند ایران هرگز آنها را نخواهد پذیرفت. اما حدود ۱۶ دموکرات به یک اقدام با هدف خرابکاری در دیپلماسی دولت رأی مثبت دادند.
وزیر خارجه آمریکا در نشست شورای امنیت سازمان ملل، روسیه را به گروگان گرفتن امنیت غذایی جهان برای فشار بر اوکراین متهم کرد، روسیه در مقابل ادعاهای واشنگتن را کاملا نادرست خواند.
در ذهنیت شوروی و سپس روسیه کنونی، اسرائیلیها به مسکو نسبت به واشنگتن نزدیکتر هستند. درست است که واشنگتن حمایتهای بیسابقهای از اسرائیل به ویژ در سازمان ملل و نیز در سطح مالی و نظامی انجام داده است و قدس را پایتخت ابدی اسرائیل میداند؛ اما آمریکاییها در مرکز توجه بودن را دوست دارند و طبق این قاعده که «به من توجه کنید» رفتار میکنند، از این رو در ناخودآگاه ما آمریکا و اسرائیل یکی شدهاند.
وزیر نفت از قطع یارانه گاز مشترکان پرمصرف تا دو ماه آینده خبر داد و گفت: حدود ۸۰ درصد پول حاصل از فروش نفت بهصورت ارزی و بقیه را بهصورت تهاتر دریافت میکنیم.
مشاور امنیت ملی آمریکا هشدار داد واشنگتن هیچ گونه تهاجمی به سوئد و فنلاند را تحمل نخواهد کرد.
تقارن بازدید پمپئو از کمپ گروهک تروریستی منافقین در آلبانی با مواضع دولتمردان کنونی آمریکا و همچنین تحرکات عملی غرب در قبال برخی اعتراضات محدود نسبت به شرایط اقتصادی در ایران جای تامل بیشتری دارد.
در حالی که ناتو با وجود آگاهی از حساسیتهای امنیتی مسکو به بهانه درگیریها در اوکراین طرح الحاق فنلاند و سوئد را پیش میبرد، همه چشمها به واکنش روسیه معطوف شده است.
گزارشگر ویژه سازمان ملل از دولت آمریکا خواست که بلافاصله تحریمها علیه مردم ایران را لغو و از کشورهایی که اقدام به بلوکه کردن داراییهای ایران کردهاند درخواست کرد که این داراییها را آزاد کنند.
تهران، آمریکا را مسبب وضع فعلی و تطویل مذاکرات دانسته و در مقابل واشنگتن نیز ایران را متهم به ارائه درخواست های حداکثری میکند.
در گفت وگوهایی که با دیپلمات ها و تحلیلگرانی از سراسر آفریقا، آسیا، خاورمیانه و آمریکای لاتین داشتم، روشن بود که این کشورها تا حد زیادی با مردم اوکراین همدردی می کنند و روسیه را متجاوز می دانند اما نسبت به درخواست های غرب برای فداکاری پرهزینه و قطع پیوندهای اقتصادی با روسیه به منظور تقویت یک "نظم قانونمند"، واکنشی آلرژیک دارند. این نظم، قانونمند نبوده بلکه به آمریکا اجازه داده تا قوانین بین المللی را با معافیت کامل از مجازات، زیر پا گذارد. این است که پیام غرب درباره اوکراین، با گوش های بسته روبه رو شد و بعید است که حمایت کشورهایی را به دست آورد که اغلب، رویِ سیاه سکه نظم بین المللی را تجربه کرده اند.