«عبدالباری عطوان» تحلیلگر جهان عرب از ناتوانی رژیم صهیونیستی برای تداوم جنگ فرسایشی با حزب الله لبنان سخن گفت و تاکید کرد که دیگر هیچ مکان امنی برای سران تل آویو در سرزمین های اشغالی وجود ندارد.
ایفای نقش میانجی گرایانه سعودی با وجود ترجیع بند همه نقش های گذشته واسطه گری که به نوعی برآمده از بازیگران طرف در منازعه بوده است، اگر به نتیجه هم نرسد برای سعودی می تواند منافع ملی سیاست خارجی را ارتقاء بخشد.
تحریمها جایگزینی برای ایجاد استراتژی شدهاند: آنها امکان موضعگیری بیفایده اخلاقی را میدهند و باعث دور شدن از تعامل متفکرانه با چالشهای پیچیده دنیا میشوند. همانطور که نیویورک تایمز اخیراً اظهار داشت، تحریمها «در نهایت میتوانند تلاشهای آمریکا برای ترویج صلح، حقوق بشر و هنجارهای دموکراتیک در سراسر جهان را تضعیف کنند.»
دلایل بسیاری برای حل و فصل روابط وجود دارد. به عنوان مثال، هر دو کشور اهداف ژئوپلیتیک مهمتری دارند. تمرکز ایران بر رویارویی با اسرائیل و امریکاست. آذربایجان به دنبال امضای پیمان صلح با ارمنستان بر اساس شرایط خود و گرفتن قره باغ است. ایران و آذربایجان روابط نزدیک اقتصادی دارند
شرایط فعلی ایجاد شده در جهان، اتحادیه اروپا و ایالات متحده را به سمتی کشانده است که چین را علاوه بر رقیب خود، همکار و همپای خود نیز در نظر بگیرند. اتحادیه اروپا، دو قطبی شدن جهان با محوریت چین و ایالات متحده را پذیرفته است و برای مقابله با نفوذ بشتر آمریکا در منطقه، حظور چین را پذیرفته است و دست دوستی برایش دراز کرده است
تصور عربستان این است که حائز شرایط لازم برای تبدیلشدن به دروازه جهان عرب شده و از این طریق فرصت بیسابقهای برای تأثیرگذاری مستقیم و غیرمستقیم بر خاورمیانه یافته است. اینکه سیاست داخلی و خارجی چنین کشوری در هر منطقهای چگونه باشد، بیشک بر کل آن منطقه تأثیر میگذارد.
اخیرا، باکو و تهران برای تسریع در اجرای پروژه های حمل و نقل مشترک توافق کردند و در اوایل ماه جاری، حسین امیرعبداللهیان با جیحون بایراموف و الهام علی اف دیدار کرد.
برای ماهها، مقامات آمریکایی ضد حمله برنامهریزی شده دولت زلنسکی را بهترین شانس برای تبدیل تجاوز روسیه به یک شکست قاطع میدیدند؛ شکستی که پوتین را مجبور به پذیرش صلح کند. آنها معتقد بودند حتی اگر در نهایت ثابت شود که اوکراین قادر به بیرون راندن نیروهای روسیه از تمام خاک خود نیست، این ضدحمله به کییف اهرم قابل توجهی در میز مذاکره خواهد داد.
سیاستگذاران سعودی به صورت فزایندهای از لحاظ ساختاری و اقتصادی به سمت چین تغییر جهت داده اند. پکن اکنون بزرگترین شریک تجاری ریاض است. علاوه بر این، نیاز ایالات متحده به واردات نفت از منطقه خلیج فارس به دلیل افزایش عرضه از سوی تولیدکنندگان داخلی و سایر کشورهای نیمکره غربی، تا حد زیادی کاهش یافته است. بنابراین، بسیار دشوار است که نفوذ نسبی ایالات متحده در روابط دوجانبه به حد و اندازهای که در دهه ۱۹۹۰ بود، بازگردد. حتی اگر طرف سعودی از عدم واکنش نظامی به حملات پهپادی ایران به تاسیسات نفتی اش در سپتامبر ۲۰۱۹ و همچنین عقب نشینی گستردهتر امریکا از نقش امنیتی اش در منطقه، نا امید نبود، باز هم بازگشت به دهه ۹۰ بعید بود.
نشریه فارنافرز در گزارشی کوتاه به این موضوع پرداخته که چگونه چین و روسیه از آژانسهای اطلاعاتی و امنیتی خود در راستای تضعیف ایالات متحده آمریکا استفاده میکنند.
تقویت ثبات منطقهای و همکاریهای اقتصادی انگیزههای قانعکنندهای برای تقویت روابط تهران و قاهره است.