«عبدالباری عطوان» تحلیلگر جهان عرب با اشاره به اوضاع اسف بار نوار غزه به ویژه شمال آن و تداوم نسل کشی رژیم صهیونیستی در این منطقه گفت: اشغالگران منازل فلسطینیان را مین گذاری و پس از قرار دادن بشکه های انفجاری در خیابان، آنها را از راه دور منفجر می کنند.
افغانستان كشوري نيست كه بتوان به توسل به زور و استفاده از نيروي نظامي بر آن سلطه يافت. سرزمين ناهموار و كوهستاني اين كشور موجب ميشود ارتش خارجي، هر قدر هم كه توانمند باشد، نتواند در اين كشور به پيروزي رسيده و اشغالش كند. حتي بعد از بيست سال، ارتش قدرتمند ايالات متحده امريكا هم نتوانست تغييرات معناداري در اين كشور به وجود آورد.
تاریخ افغانستان نشان میدهد این کشور بهعنوان یک منطقه ژئوپلیتیک همواره مورد استفاده قدرتهای بزرگ، شوروی و انگلستان و آمریکا قرار داشته است. هماکنون افغانستان موقعیت اقتصادی بالفعلی ندارد که مورد توجه دیگران قرار گیرد.
تاریخ تکرار شد و فراری خفتبار را در سابقه تجاوز آمریکا به کشوری جهانسومی که مرز مشترکی با آمریکا نداشت، ثبت کرد
غرب به ارتش مسلح افغانستان اعتمادی نداشت که بتواند موفقیتی از خود در برابر طالبان نشان دهد. تصمیم برای خروج، تصمیم برای کنار گذاشتن افغانستان بود. کسی که می خواست منابع معدنی در آن جا را در دست داشته باشد یا زمین هندوکش را به عنوان سنگر کنترل ژئوپلیتیک آسیای مرکزی توسعه دهد، افغانستان را کنار نمی گذاشت.
همانطور که قابل پیش بینی بود گروهی از تندروها، دشمنان خارجی فرصت طلب واشنگتن و حتی برخی از مفسران معمولاً معقول به این نتیجه رسیده اند که اعتبار ایالات متحده بر اثر شرایطی که در افغانستان بروز کرده، آسیب دیده یا از بین رفته است. شاید اظهارات گلوبال تایمز که جنبه ی تبلیغاتی علیه آمریکا دارد، قابل درک باشد. اما دیگران باید در اظهاراتشان بیشتر دقت کنند. در واقع، دلایل زیادی وجود دارد که معتقد باشیم نتیجه تراژیک در افغانستان بر اعتبار ایالات متحده تأثیر چندانی نخواهد گذاشت و شاید اصلاً تأثیر نگذارد.
عراق نمیتواند به ایران یا عربستان فشار وارد کند، چرا که از وزنه بین المللی یا منطقهای برخوردار نیست و اهرم فشاری برای به کار گیری علیه بازیگران منطقهای ندارد. بنابراین، بغداد احتمالا نقش کانال غیر مستقیم سعودی با ایران را عهده دار میشود و چه بسا نقش سپر ایران در برخی پروندهها را داشته باشد، اما عملا هیچ قدرتی برای تاثیرگذاری در هیچ پرونده منطقهای ندارد.
تا همین اواخر، ترکیه به همان اندازه که به تجارت و دیپلماسی تکیه داشت، برای کسب قدرت در محیط بین الملل به موقعیت جغرافیایی کلیدی خود بین اروپا و خاورمیانه نیز متکی بود. اما در بحبوحه یک دهه بی ثباتی ناشی از قیامهای بهار عربی در سال ۲۰۱۱، آنکارا برای حفظ خود در برابر تهدیدها و دستیابی به آرمان هایش برای تبدیل شدن به یک قدرت منطقهای به رویکردی قدرت محور روی آورده است.
سیر تحولات پیشرو در افغانستان پیشبینی آینده این کشور را مشکل کرده اما نکتهای که همه روی آن توافق دارند فعال شدن بازیگرانی است که تا قبل از این تلاش میکردند در حاشیه وقایع قرار گیرند.
دولت ترامپ و بایدن بیش از یک سال هشدارهایی را از طرف ارتش و دیپلمات ها، کنگره و گروه مطالعاتی اش، بازرس کل خود و سازمان ملل متحد در مورد سقوط دولت افغانستان دریافت میکردند. این هشدارها همچنین به معنای تجدید حیات القاعده بود.
علیرغم تلاش های جدید، مذاکرات احیای توافق هسته ای ایران در بن بست قرار دارد. به گفته ی کارشناسان، لازم است که تهران و واشنگتن برای دستیابی به یک حد وسط در مورد خواسته های حداکثری خود مصالحه کنند.