«عبدالباری عطوان» تحلیلگر جهان عرب از ناتوانی رژیم صهیونیستی برای تداوم جنگ فرسایشی با حزب الله لبنان سخن گفت و تاکید کرد که دیگر هیچ مکان امنی برای سران تل آویو در سرزمین های اشغالی وجود ندارد.
هند و آمریکا تلاش دارند تا همکاریهای نزدیکتری با یکدیگر داشته باشند. اما آیا این همکاریها بر اساس ارزشها و منافع مشترک است و میتواند به یک اتحاد واقعی منجر شود و یا صرفاً به دلیل داشتن رقیبی مشترک، یعنی چین، است و بنابراین تنها در سطح شراکت باقی خواهد ماند و به اتحاد نخواهد رسید؟
اگر بایدن میتوانست، ترجیح میداد حداقل تا سال ۲۰۲۵ حتی یک کلمه دیگر درباره خاورمیانه نشنود، اما دیگ برنامه هستهای ایران و مناقشه اسرائیل و فلسطین، به عنوان دو موضوع لاینحل، هر دو در حال جوشیدن است و به زودی، شاید همین امسال، فوران کنند. فارغ از اینکه دولت بایدن چه اقدامی خواهد کرد، هیچ شانسی برای پایان خوش این دو معضل وجود نخواهد داشت. امریکا ممکن است کارش با خاورمیانه تمام شده باشد، اما خاورمیانه به هیچ وجه قرار نیست به این زودی امریکا را رها کند.
پوتین بیشتر دوران زمامداری خود را صرف در هم شکستن مخالفت لیبرالها کرده است. اما اکنون او در حال غلبه بر رقبای خود از جبهه ناسیونالیستها است.
حقیقت این است که اکثر پایتختهای غربی از جمله پنتاگون انتظار موفقیت ضدحمله اوکراین را نداشتند؛ اما کسانی هستند که هنوز روی ادامه جنگ حساب می کنند تا روسیه را مجبور به مذاکره کنند. حتی سرویسهای امنیتی انگلیس نیز اکثرا سعی میکنند عقبنشینی اوکراین را همچون پیشروی نشان دهند برخلاف آنچه خود زلنسکی معتقد است حتی اگر سعی کند با تکرار دروغها مانند شخصیت گوبلس، بلندگوی تبلیغاتی هیتلر، آنها را باورپذیر کند.
هنگامی که جمعیت هند در ماه آوریل از چین پیشی گرفت و به پرجمعیت ترین کشور جهان تبدیل شد، ناظران از خود پرسیدند: آیا دهلی نو از پکن پیشی خواهد گرفت تا ابرقدرت جهانی بعدی شود؟
ایران و آمریکا در ۴۵سال گذشته بیشترین سطح تنش دیپلماتیک و چالشهای امنیتی را در ارتباط با یکدیگر تجربه کردهاند. هریک از دو کشور به این موضوع اشاره دارد که دیگری نوعی چالش و مخاطره امنیت ملی محسوب میشود. سند امنیت ملی آمریکا در تمامی چهاردهه گذشته به این موضوع اشاره کرده که ایران اصلیترین تهدید امنیتی ایالاتمتحده و کشورهای اروپایی متحد آمریکا در نهادهای راهبردی بینالمللی و شرکای منطقهای آنان محسوب میشوند. ایران نیز همواره به این موضوع اشاره کرده که آمریکا تمایلی به اتخاذ سازوکارهای منصفانه، حقوقی و مبتنی بر حسن نیت نداشته است.
رز هریسن و الکسی وطنخواه در مجله فارنپالیسی نوشتهاند که پس از توافق تهران و ریاض، آگاهی منطقهای در حال شکلگیری است؛ دقیقا به همان معنایی که کشورهای جنوب شرق آسیا در دهه۱۹۶۰ تجربه کردند. در آن سالها جنوب شرق آسیا به این نتیجه رسید که بدون همکاری بازیگران منطقهای رشد اقتصادی در دسترس نخواهد بود. حال این تجربه در خاورمیانه در حال تکرار است. درواقع بازیگران این منطقه پس از دو دهه نبرد خونین به این نتیجه رسیدهاند که دیگر نمیتوان با صدای ساز بیگانگان به شرایط موجود ادامه داد.
تحلیلگر برجسته آمریکایی : ایالات متحده تبدیل به عمیقترین منبع بیثباتی در جهان شده و این کشور جدیترین تهدید برای امنیت جهانی است.
توافقنامه آشتی تاریخی ایران و عربستان سعودی می تواند آرامش بخشیدن به بازارها را موجب شود و پیشبینیهای امیدبخش برای تقویت همکاریهای اقتصادی و گشودن افقهای جدید برای توسعه پایدار را به وجود آورد.
"تاتیانا استانووایا" تحلیلگر مسائل روسیه سال گذشته به "واشنگتن پست" گفته بود که ایده های پاتروشف مبنای تصمیم گیری های پوتین بوده اند. او گفته بود: "پاتروشف یکی از معدود چهره هایی است که پوتین به حرف هایش گوش می دهد".