هر چند با رشد روزافزون رسانه های نوظهور و چالش آنها با رسانه های با قدمت بیشتر از جمله رسانه های مکتوب، از میزان تیراژ یا شمارگان روزنامه ها کاسته شده است اما روزنامه ها با قدرت تیتر یک و فتو تیتر یا همان تیتروعکس همچنان محل توجه مخاطبان واثرگذاری در فضای رسانه ای هستند.
نشانههای این دگرگونی بزرگ را میتوان در سه رویداد بزرگ خلاصه کرد که همگی نتیجه رویداد بزرگ در اوکراین است؛ یعنی جنگ روسیه و اوکراین که در آن نبردها به تدریج به یک جنگ فرسایشی طولانی برای هم روسیه و هم غرب به طور یکسان تبدیل می شود.
در سال ۱۹۴۲ میلادی "وینستون چرچیل" تلاش کرد تا مردم بریتانیا را برای یک درگیری طولانی آماده کند. او با اشاره به پیروزی متفقین در مصر گفت:"این پایان نیست. این حتی آغاز پایان نیست. اما شاید پایان آغاز باشد". وقتی با این شرایط فکر میکنیم شاهد چه مرحلهای در جنگ در اوکراین هستیم؟
با اینکه ترکیه از آشتی با اسرائیل سخن می گوید اما در عین حال یونان را تهدید می کند و کردهای ترکیه را نیر به پاکسازی قومی تهدید می کند. ترکیه ضمن تضعیف ناتو، با روسیه همکاری نزدیک دارد. همه این مسایل باعث شده است تا اردوغان، ونزوئلا را دوست ترکیه معرفی کند. ترکیه می خواهد با کشورهایی که خارج از اقمار آمریکا قرار دارند پیمان دوستی و همکاری ببندد.
انرژی اخیراً نقش مهمی در روابط ترکیه و اسرائیل ایفا کرده است. در حالی که برخی از کارشناسان در مورد جدیدترین تلاش ترکیه با امید به ترمیم روابط طولانی مدت با اسرائیل گمانه زنی می کنند، انرژی به وضوح در اولویت قرار دارد. رجب طیب اردوغان، رئیسجمهور ترکیه در ماه فوریه گفت: «ما میتوانیم از گاز طبیعی اسرائیل در کشورمان استفاده کنیم و فراتر از استفاده از آن، میتوانیم برای انتقال آن به اروپا نیز تلاش مشترکی انجام دهیم».
بدون احیای توافق هستهای، هیچ گزینه خوبی در مورد ایران برای بایدن وجود ندارد. درخواست جنگ طلبان برای اعمال تحریمهای بیشتر هیچ کمکی به کند کردن پیشرفتهای هستهای ایران نمیکند و احتمالاً باعث تشدید تنش میشود. اقدام برای محکوم کردن ایران در نشست این هفته شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی، در بهترین حالت تنها میتواند پاسخ محدودی از سوی ایران داشته باشد و در بدترین حالت شاید نتیجه معکوس بدهد.
در آوریل و مه در حالی که جنگ روسیه در اوکراین وارد سومین ماه خود شد چین یک نماینده ویژه را برای دیدار با مقامهای هشت کشور اروپای مرکزی و شرقی اعزام کرد. این زمان تصادفی نبود: در دو ماه پس از آغاز تهاجم روسیه علیه اوکراین جایگاه چین در اروپا به پایینترین حد خود رسیده بود. دولتهای اروپایی از تقویت روابط پکن با مسکو و حمایت ضمنی آن کشور از تجاوز روسیه ناامید شده بودند و رهبری چین امیدوار بود که بتواند در بخشی از این قاره که معتقد بود نفوذ ویژهای دارد کنترل خسارت انجام دهد.
عربستان سعودی، سیزدهمین کشور بزرگ جهان، فقط از نظر جغرافیایی مهم نیست، بلکه این پادشاهی به عنوان یک صادرکننده پیشرو در نفت، از نظر استراتژیک نیز مهم است و همچنین از نظر سیاسی متحد سنتی آمریکا، به عنوان مثال در معاملات با ایران، به حساب می آید. دونالد ترامپ، رئیس جمهوری سابق ایالات متحده با سفر به عربستان به عنوان اولین سفر خارجی خود بر این اهمیت تاکید کرد. اما بایدن میخواست از سلف خود در این موضوع فاصله بگیرد و از زمان تصدی قدرت هرگز با بن سلمان ملاقات نکرده که از دیدگاه ریاض، یک توهین به حساب می آید.
نگاهی عمیق نشان می دهد مذاکرات هسته ای، مذاکراتی بی سرانجام است که بازنده آن آمریکا و برنده آن ایران خواهد بود چرا که این مذاکرات به ایران فرصت پیشبرد برنامه هسته ای اش را می دهد. به طور خلاصه، به اعتقاد بسیاری از کارشناسنان منتقد برجام، احیای توافق هسته ای با ایران، مشکل اصلی را که مربوط به فعالیت های قبلی ایران در زمینه سلاح هسته ای است، حل نخواهد کرد. بهترین دستاوردی که دیپلماسی می تواند داشته باشد، خرید زمان و فراهم کردن امکان دستیابی به پیشرفت بیشتر در آینده است. در خصوص ایران، زمان به کالای بسیار باارزش و مهمی تبدیل شده است که مذاکره کنندگان این کشور به دنبال خرید آن به هر قیمتی هستند.
اما اشفورد، یکی از اعضای ارشد مرکز استراتژی و امنیت «شورای آتلانتیک»، و متیو کرونیگ، معاون مرکز استراتژی و امنیت «شورای آتلانتیک» درباره سیاست دولت بایدن میگوید: من در پاییز گذشته در خلیج فارس بودم و تصور این نبود که واشنگتن منطقه را رها میکند، بلکه میگفتند دیگر آن را ترک کرده است. روسیه و چین از خلاء قدرت درک شده استفاده کردند و کشورهای حاشیه خلیج فارس روابط اقتصادی، فناوری و امنیتی خود را با این دشمنان ایالات متحده افزایش دادند. حتی گزارش هایی وجود داشت مبنی بر اینکه امارات به پکن اجازه ساخت یک پایگاه دریایی را داده بود اما واشنگتن وارد عمل شده و از اجرایی شدن آن جلوگیری کرد.
هزینه های اقتصادی جنگ به طور جدی سیاست گذاران آمریکایی و دیگر کشورهای غربی را نگران کرده است. تورم منطقه یورو به ۸.۱ درصد رسیده در حالی که در ایالات متحده، تورم به بالاترین حد چهار دهه اخیر رسیده است. اقتصاددانان برجسته نگران یک رکود در سال آینده هستند.