«عبدالباری عطوان» تحلیلگر جهان عرب با اشاره به اوضاع اسف بار نوار غزه به ویژه شمال آن و تداوم نسل کشی رژیم صهیونیستی در این منطقه گفت: اشغالگران منازل فلسطینیان را مین گذاری و پس از قرار دادن بشکه های انفجاری در خیابان، آنها را از راه دور منفجر می کنند.
باکو، ذیل یک تحلیل غلط امید دارد با برقراری، تداوم، تشدید و تعمیق روابط با صهیونیست ها میتواند از حمایت و کمک ایالات متحده آمریکا برخوردار شود؛ همان تحلیلی که اکنون مقامات اقلیم کردستان عراق هم در سر می پرورانند. یعنی اکثر مقامات اقلیم کردستان هم فکر میکنند اگر به سمت برقراری روابط با اسرائیل گام بر دارند میتوانند از حمایت گسترده و همه جانبه آمریکاییها برخوردار شوند و دیگر هیچ خطری آنها را تهدید نمی کند. در صورتی که با و بارها این تحلیل زیر سوال رفته است.
ایوان تُورگیه نِف (Ivan Turgenev ۱۸۱۸-۱۸۸۳ / ۱۱۹۷-۱۲۶۲ ) یکی از این افراد است. او یک رمان نویس روسی است که سال تولد و مرگش هم زمان با کارل مارکس است. این نویسندۀ غمگین و مأیوس روسی، معاصرِ مشاهیرِ ادبی روسیه مانند تولستوی، گانچاراف، گوگول، و داستایوفسکی بود. هرچند او به اندازۀ تولستوی و داستایوفسکی روان انسان را نشکافت ولی در استفاده از واژه ها، ابهام گویی، استعاره نویسی برای تشریحِ وضعیتِ قرن نوزدهم و بیستمِ جامعۀ روسی، متن های به یاد ماندنی به جای گذاشت. او به فلسفۀ زندگی غرب و اروپا و آزادی عمل ناشی از آن، از طریق مشاهدۀ مستقیم و مقایسه های دائمی آن با جامعه روسی اعتقاد پیدا کرد.
اکنون گزارش جدید گاردین نشان می دهد که روسیه به دنبال بهره برداری از مذاکرات به نفع خود است. اتکای آمریکا به روسیه در مذاکرات ممکن است روسیه را در موقعیتی قرار دهد که هم آمریکا و هم ایران را برای رسیدن به آنچه میخواهد تحت فشار قرار دهد. گاردین گزارش داد: "روسیه متهم شده است که میخواهد توافق هستهای ایران را به عنوان بخشی از نبرد گستردهتر خود با غرب بر سر اوکراین به گروگان بگیرد، پس از این که در آخرین لحظه طرحهایی را برای توافق برای لغو بخشی از تحریمهای اقتصادی آمریکا مطرح کرد."
با توجه به اظهارات طرف ایرانی و هماهنگ کننده برجام، مذاکرات با دو بن بست مواجه است و این دو بن بست هم دیگر از طریق مذاکره و مباحثه در وین شکسته نمیشود. از یک هفته پیش ترویکای اروپایی لزومی برای ادامه مذاکرات ندیده و مذاکرات را ترک کردند و دو هیات ایرانی و آمریکایی هم به راه حلی برای مسائل باقی مانده نرسیدند.
تحلیلگر روسیه براین بارو است: روسها باید دست آوردی از این اقدام نظامی خودشان داشته باشند وگرنه هم در سطح بین المللی باید یک شکست بزرگ را بپذیرند و هم در سطح داخلی روسیه به فشار خودش ادامه می دهد و اوکراینیها این پیششرطهای روسیه را مورد پذیرش قرار نمی دهند.
این تهدید مکرر به دور از این که نشانه ای از قدرت باشد، اعتراف به یک شکست سیاسی جبران ناپذیر است، حتی اگر روسیه فقط با استفاده از نیروهای متعارف به پیروزی نظامی در زمین اوکراین دست یابد.
امروز شاهدیم این رسانه های غربی و امریکایی هستند که در جنگ اوکراین به انتشار هدفمند اخبار،تصاویر و گزارشاتی می پردازند که تمام گناه این جنگ را متوجه تهاجم روسیه دانسته و نقشی برای دولت ایالات متحده آمریکا و شرکای اروپایی آن که از قضا بیشترین مسئولیت را در ایجاد و گسترش این بحران از طریق دخالت مستقیم در تحولات داخلی اوکراین و گسترش ناتو به خارج نزدیک روسیه داشته و دارند قائل نمی شوند.
طی روزهای اخیر اوکراین براساس کنوانسیون ۱۹۴۸ یعنی کنوانسیون منع نسل کشی؛ علیه روسیه در دیوان شکایت کرده و این نشان می دهد که بحران اوکراین یک پیوست درگیری و دعوای حقوقی جدی بین روسیه و اوکراین در سالهای آتی را خواهد داشت، اما آنچه مسلم است نبود ضمانت های اجرایی و نیز رویکرد دوگانه قدرتهای بزرگ به حقوق بین الملل موجب شده است که حقوق بین الملل معاصر در جلوگیری از جنگ ها و حتی مجازات ناقضان عملکرد مطلوبی نداشته باشد.
تبعات حمله روسیه به اوکراین هر چقدر طولانی تر شود در اروپا سیاستهای ضد روسی پایدارتر خواهد شد و باعث می شود آنها با اراده قویتری در مقابل پوتین بایستند . در عین حال طولانی تر شدن جنگ در اوکراین و اشغال این کشور می تواند وضعیت پوتین را در روسیه شکننده تر کند.
به نظر می رسد که بحران اوکراین محدودیتهای آنکارا را در سیاست خارجی آشکار کرده است . اگر ترکیه جانب روسیه را بگیرد که باید از صحنه ائتلاف دیرینه با غرب و ناتو خارج شود . اگر با ناتو هماوا شود باید منتظر اقدامات تلافی جویان روسیه باشد .