«عبدالباری عطوان» تحلیلگر جهان عرب با اشاره به اوضاع اسف بار نوار غزه به ویژه شمال آن و تداوم نسل کشی رژیم صهیونیستی در این منطقه گفت: اشغالگران منازل فلسطینیان را مین گذاری و پس از قرار دادن بشکه های انفجاری در خیابان، آنها را از راه دور منفجر می کنند.
تمام نیروهای عراقی خواستار خروج کامل آمریکا از عراق نیستند و این اختلاف حتی در بین نیروهای شیعه نیز وجود دارد، عده ای از عراقی ها به دنبال بقای حضور آمریکا در این این کشور هستند، تا توازنی با نفوذ تهران در عراق ایجاد شود، به همین دلیل و در سایه وجود مخالفت محکم با حضور آمریکایی ها در عراق، پیش بینی می شود پس از بازگشت الکاظمی از واشنگتن، جدال شدیدی در این کشور عربی ایجاد شود.
نفتالی بنت، نخست وزیر جدید اسرائیل حتی نسبت به سلف خود دیدگاه های تندتری در قبال ایران دارد. وی معتقد است هر زمان که نمایندگان ایران شامل حزب الله یا حماس انفجاری را در داخل اسرائیل ترتیب دادند، تل آویو باید به ایران حمله کند.
تغییرات مداوم در اتحادها در منطقه خاورمیانه تا حدودی تحت تأثیر نفوذ روزافزون ایران است. اما داستان واقعی در شرق مدیترانه جریان دارد، جایی که توسعه ذخایر عمده گاز می تواند به همکاری عمیق یا اختلافات بیشتر بازیگران منجر شود.
افراد خوش بین مدتها امیدوار بودند که استقبال از چین در اقتصاد جهانی این کشور را به یک ذینفع مسئول تبدیل کند و موجب اعمال اصلاحات سیاسی در این کشور شود. اما دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا احتمال صحت این پیش بینی را ضعیف اعلام کرد. اکنون جو بایدن در حال تبدیل رویکرد پر سر و صدای ترامپ در مقابل پکن به دکترینی است که آمریکا را در برابر چین قرار می دهد. به این ترتیب، کشمکشی بین سیستم های سیاسی رقیب در میان است که به گفته ی بایدن تنها یک برنده دارد.
امروز مهاجمان اصلی دموکراسی، ژنرالها یا انقلابیون مسلح نیستند، بلکه سیاستمداران هستند. هوگو چاوز، ولادیمیر پوتین، ویکتور اوربان، رجب طیب اردوغان و کسانی که اصول دموکراسی را با روکش قانونی زیرپا میگذارند. این دقیقاً همان اتفاقی است که میتواند در رقابت بعدی ریاست جمهوری ایالات متحده رخ دهد. انتخابات مستلزم بردباری است. برای دموکراتیک بودن انتخابات، همه شهروندان بالغ باید به صورت برابر بتوانند رأی بدهند و آرایشان محاسبه شود.
به نظر نمیرسد شرایط در جبهه هستهای ایران برخلاف تصورها امیدوار کننده باشد. کش و قوس بین تهران و واشنگتن وارد مرحله مبهمی شده است. مذاکرات وین به حالت تعلیق درآمده و تنش بین دو طرف اشکال مختلفی به خود گرفته است. هر دو به یکدیگر فشار میآورند و در عین حال مایلند این فشارها به قطع روند حل اختلافاتشان منجر نشود.
از دو دهه پیش تا کنون هشدارهایی شنیده میشود مبنی بر اینکه جنگ نسلهای آینده بیش از هر چیز، بر سر آب خواهد بود. به نظر میرسد جرقه این جنگها در مصر و عراق زده شده، اما هنوز دولتهای عربی با یک طرح مشترک و جامع به سراغ این پرونده مهم نرفته اند
عبارتی که اهمیت دیپلماتیک زیادی برای اردنیها داشت، در بیانیه کاخ سفید بود و آن اینکه «دیدار پادشاه اردن با بایدن، نشان دهنده نقش مهم این کشور عربی در تقویت صلح و آرامش در منطقه است». این تعبیر بخوبی میتواند بار دیگر اعتبار را به نقش منطقهای اردنیها بازگردانده و به آنها فرصتی بدهد تا بر پروندههای منطقهای از جمله فلسطین، تاثیرگذار باشند.
با وجود مشکلات داخلی، همچنان ایالات متحده نیازمند خلق یک دشمن خارجی و نپذیرفتن قطبهای دیگر است، بویژه آنکه صداهایی از سوی جمهوری خواهان شنیده می شود که هنوز دشمنی با چین را بعنوان برگه ای برای رقابت با دموکراتها مورد استفاده قرار می دهند.
این چرخش در میانه رقابتهای انتخاباتی ریاستجمهوری ایران رخ داد. چرخشی که جنگ کریدوری را به جنگ زیرساختی تبدیل خواهد کرد.