امیر حسینی : کاراته در المپیک توکیو به داد ورزش ایران می رسد
03 دی 1399 - 11:40
شناسه : 9725
7
فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای از مسیر اصلی خود دور شده است سید امیر حسینی مدیری تمام ورزشی است که برای 4 دهه در عرصه ورزش کشور در مسوولیت های مختلف ایفای نقش کرده است .
منبع : فرهنگ ایرانیان
پ
پ

جدا از دبیر کلی کمیته ملی المپیک ، ریاست آکادمی ملی المپیک و … وی را باید از بنیانگذاران فدراسیون بین المللی ورزش زورخانه ای دانست . کسی که در سال ۱۳۸۳ از اعضای هیات موسس بود و بعدها نیز در مسوولیت دبیر کلی این فدراسیون نوظهور تلاش زیادی به خرج داد تا ورزش ملی و آیینی ایرانیان را در سایر کشورها رشد و توسعه دهد . اما در سال ۹۲ و به دنبال اختلافات مدیریتی پیش آمده در نحوه اجرای مقررات و سیاست ها ،دبیر کلی اش از سوی محسن مهرعلیزاده تعلیق شد . تصمیمی که امیر حسینی تاکید دارد غیر قانونی بود و مهرعلیزاده نمی توانست طبق اساسنامه فدراسیون و بدون نظر اعضای مجمع چنین رایی صادر کند .
به هر روی هر چند امیر حسینی از فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای جدا شد ، اما این جدایی پایان راه او در ورزش نبود . سرپرستی فدراسیون شظرنج و به دنبال آن نیز رییس فدراسیون ورزش کارگری و امروز نیز مسوولیتش در ورزش شرکت ها باعث شده تا او با ورزش و ورزشی ها دمخور و مانوس باشد .
“فرهنگ ایرانیان “با این مدیر ورزشی گفت و گویی انجام داده است که در پی می آید :
به نظر شما چرا مدام در ورزش سعی و خطا داشته ایم و نخواسته ایم رویکردی کلان نگر به توسعه ورزش داشته باشیم ؟
سیاست آزمون و خطا تنها محدود به مجموعه ورزش ایران نیست و این پروسه را همه عرصه های مدیریتی بعد از انقلاب تجربه کرده اند . به قول آقای صفایی فراهانی تمام مدیرانی که بعد از انقلاب آمدند تجربه مدیریتی نداشتند و سلسله مراتب مدیریتی را پشت سر نگذاشته بودند. لذا عموما به دنبال آزمایش و خطا بودند و این مساله امکان شایسته سالاری را نیز از سوی سیستم فراهم نمی کرد.مشکل بزرگ در این دوره عدم برنامه محور بودن است ، یعنی برنامه ها بر محور شخص بوده و از این حیث کمتر توانسته ایم به نتایج مورد نظر برسیم ،در صورتی که اگر نگاه سیستمی وجود داشت قضیه فرق می کرد .

ورزش ایران المپیک توکیو را پیش روی دارد . بعنوان مدیری که شرایط حصور در المپیک را تجربه کرده اید ، آیا برای توکیو با برنامه پبش رفته ایم که بر مبنای آن نیز با برنامه و هدفمند صاحب موفقیت شویم ؟
نباید نادیده گرفت که کرونا یک تاثیر غیر قابل انکار را در برنامه آماده سازی ورزشکاران کلیه کشورها و از جمله ایران رقم زد . همانطور که می دانید طبق برنامه کمیته تدارکاتی بازیها حمایت از فدراسیون های مدال آور در دستور کار قرار گرفته است . تاکنون حدود ۱۱ رشته ورزشی جواز حضور در المپیک توکیو را بدست آوردند و احتمالا طی دو سه ماه آینده ۴ تا ۵ رشته دیگر هم بتوانند مجوز حضور در این بازیها را بگیرند . ولی یک سری حواشی در تعدادی از فدراسیون ها بوده که بی شک در روند آماده سازی تیم ها و نتایحی که باید در توکیو بگیریم تاثیر خواهد گذاشت . در این دوره معتقدم که فرصت خوبی برای کاراته کاهاست که دامنه مدال آوری شان را از جهانی به بازیهای المپیک تسری بخشند و از این منظر شاید کاراته این بار به داد کاروان ما در بازیهای توکیو برسد . در کشتی آزاد منهای حسن یزدانی که بخت مسلم طلاست ما با کمبود نیرو و چهره های شاخص روبرو هستیم ولی از سوی دیگر در رشته فرنگی ، پتانسیل موفقیت در المپیک را بیشتر می بینیم . مشکلاتی هم البته برای بعضی از رشته ها مثل جودو بوجود آمده که امیدوارم ختم به خیر شود . در مجموع امیدوارم با مجوزی که از ستاد ملی مقابله با کرونا اخذ شده ، روند آماده سازی ورزش کاران ما سرعت بیشتری به خود بگیرد تا در سایه برنامه ریزیهای صورت گرفته و همت بلند قهرمانان ، نتایج خوبی برای ورزش ایران در المپیک توکیو رقم بخورد .
البته نباید این نکته را نادیده بگیریم که در حال حاضر یک سری از ورزش های هیجانی فعال شده اند که می توانند به همراه ورزش های کامپیوتری و الکترونیک بازیهای المپیک را در آینده تحت تاثیر خود قرار دهند و بطور مسلم این مساله جهت گیری ورزش ما را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد .

پس از گذشت سالها در راه خصوصی سازی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس اندر خم یک کوچه ایم . چرا این پروژه تاکنون به مرحله عمل نرسیده ؟
افرادی که بیشتر مدیران سیاسی هستند وقتی وارد ورزش می شوند تحت تاثیر دایره شهرت قرار گرفته و دوست دارند عمر مدیریتی شان در ورزش استمرار یابد .از این منظر نوع نگاهشان معطوف به این است که حوزه اقتدار خود را گسترش دهند تا پرداختن به نتیجه و ماموریت اصلی که برای توسعه ورزش دارند . لذا هیچکدام علاقمند به ترک این حوزه نیستند . خیلی جالب بود آقای علی سعیدلو که معاون اجرایی رییس جمهور در دولت احمدی نژاد بود می گفت در این مسوولیت کسی او را نمی شناخته ولی از وقتی رییس هیات مدیره پرسپولیس شده دامنه شناخت از او گسترده شده است . لذا اهمیت این قضیه روشن است که مدیران سیاسی که وارد ورزش می شوند حاضر نیستند امتیاز رسانه را به سادگی از دست بدهند . در حالی که باید مثل بسیاری از باشگاههای بزرگ اروپایی ، هدایت این باشگاهها را به پیشکسوتان و اهل فن بسپارند.

در دنیا فوتبال صنعتی است پولساز ، اما با وجود آنکه سالیانه صدها میلیارد تومان هزینه فوتبال می شود ، خروجی مان از این رشته قابل اعتنا نیست چرا ؟
فوتبال ما فاقد ساختار حرفه ای است و حق پخش تلویزیونی که می تواند گره گشای مسایل و مشکلات این رشته باشد هنوز بعنوان معادله ای حل نشده باقی مانده است . معتقدم ورزش ما با ساختار فعلی چندان اقتصادی به نظر نمی رسد . شاید اگر مشکل حق پخش تلویزیونی حل شود کمک خواهد کرد که باشگاههای ما به سمت حرفه ای شدن پیش رفته و بتوانند بین درآمدها و هزینه هایشان تعادلی ایجاد کنند . امروز باشگاههای ما بیشتر مراکز هزینه ای هستند تا درآمد ساز ، بر عکس باشگاههای حرفه ای که با سازندگی و تربیت بازیکنان از سطح پایه و بعد هم فروش آنها درآمدهای خوبی کسب می کنند . فروش وسایل و البسه باشگاه در کنار بلیت فروشی درآمدهای پایداری را نصیب باشگاهها می سازد که متاسفانه چون ساختار فوتبال ما حرفه ای نیست از این درآمدهای ثابت نیز خبری نیست .
شما از بنیانگذاران فدراسیون بین المللی ورزش زورخانه ای و پهلوانی هستید . چرا پس از مدتی که بعنوان دبیر کل فعالیت کردید، اکنون در این مجموعه حضور ندارید ؟
با همه عشق و علاقه و اعتقادی که به ورزش های زورخانه ای داشته و دارم متاسفانه بعلت تخلفات عدیده در زمینه قوانین و مقررات و منش پهلوانی ، با رییس فدراسیون بین المللی ورزش زورخانه ای اختلاف نظر پیدا کرده و از مجموعه ناخواسته جدا شدم.
حتی بعد از جدایی من ، امضایم را نیز جعل کردند و درذیل اساسنامه به اداره ثبت شرکت ها ارایه دادند . متاسفانه این تخلف ها و نگاه شرکتی به فدراسیون جهانی منجر به برکناری دبیر کل شد، آن هم در شرایطی که رییس فدراسیون بین المللی حق این کار را نداشت و اداره حقوقی وزارت ورزش نیز نظر داد که برکناری دبیر کل تخلف بوده است . متاسفانه در کشور مرجعی وجود ندارد که به این مشکلات رسیدگی کند و عمدتا با لابی های سیاسی صورت گرفته توسط رییس فدراسیون،از کناراین مساله به سادگی گذشتند . امروز به نظر می رسد که فدراسیون بین المللی ورزش زورخانه ای از مسیر رشد و توسعه خود دور شده است ، بی شک جایی که اخلاق زیر پا گذاشته شود بعید است که دیگربتوان آنجا را شکل داد . الان شاهد هستیم که دیگر از مسابقات آسیایی ، آفریقایی ، اروپایی و جهانی و کلاس های آموزشی گسترده ای که بطور مرتب برگزار می شد کمتر خبری است و برنامه های علمی و فرهنگی سیر نزولی و و رو به صفری را پشت سر می گذارد . به سخنی فدراسیون جهانی زورخانه ای فدراسیونی سیاسی شده و افراد سیاسی و غیر متخصص آنجا حضور یافته اند . بعد از جدایی من افراد شناخته شده زیادی مثل آقای افشارزاده را بعنوان دبیر کل انتخاب کردند ولی بعد از مدتی او هم نتوانست کار کند و کنار کشید . بعد از افشارزاده، محمد رضا یزدانی خرم انتخاب شد اما او هم وقتی دید شان و رفتارشان متناسب نیست ول کرد و رفت .دکتر سید حمید سجادی هم بعد از مدتی کار کنار رفت .حتی مرحوم رحیم جدی را نیز که سالها بعنوان مسوول برگزاری مسابقات زحمات زیادی را متقبل شده بود کنار گذاشتند . غیر از این دهها نفر از عوامل اداری را عوض کردند تا بتوانند به مدیریت خود در فدراسیون ادامه دهند. انتخابات اخیر فدراسیون جهانی زورخانه ای نیز فاقد وجاهت قانونی و بر خلاف اساسنامه برگزار شد ، لیکن کسی در کشور پیگیر این تخلف ها در عرصه ورزش نیست و برایشان اهمیتی ندارد .
و سوال آخر ، مطلوب شما بعنوان مدیری با تجربه در ورزش ایران چیست ؟
کوتاه عرض کنم مطلوب ما شایسته سالاری و برنامه محوری است.

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.