ظاهراً اعضای کلیدی نخبگان سیاست خارجی غرب ذهنخوان هستند: آنها ادعا میکنند که دقیقاً میدانند مقاصد ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه چیست.
رئیس کمیسیون مرکزی انتخابات روسیه اعلام کرد: بنا بر نتایج شمارش ۹۹.۷۶ درصد آرای شرکتکنندگان در انتخابات هشتمین دوره ریاستجمهوری این کشور، ولادیمیر پوتین ۸۷.۲۹ درصد آرا را به دست آورد و برای پنجمین بار، رئیسجمهور شد.
با نزدیک شدن جنگ روسیه و اوکراین به دومین سال خود، اقتصاد روسیه درگیر چالش های جدی شده؛ چالش هایی که در آستانه تلاش پوتین برای بازگشت به قدرت می تواند برای تزار بحران زا باشد.
پوتین در اقدامی غافلگیرکننده، برای کمک به تامین مالی جنگ، دستور مالیات بر شرکتهای روسی را صادر کرد. وزیر دارایی گفت که این اقدام ممکن است دارایی دولت را 300 میلیارد روبل افزایش دهد.
نارضایتی از رهبری پوتین به مقامات روسی محدود نمیشود. آخرین نظرسنجی ها نشان میدهد که 53 درصد از روسها مشتاقانه به دنبال صلح هستند، در حالی که در ماه می این رقم 45 درصد بود. با توجه به فشاری که عموم مردم برای انتقاد نکردن از جنگ تحت متحمل میشود، رقم واقعی میتواند بالاتر باشد. علاوه بر این، 86 درصد از مردم استفاده از سلاحهای هستهای تاکتیکی را در هر مکانی از پیش محکوم میکنند.
هیچ کس نمیتواند جایگزین پوتین در سیستم سیاسی فعلی شود در نتیجه، منطقی است که اعضای سیستم به این نتیجه برسند که او را در مقام اش نگه دارند. با این وجود، شورش پریگژین نقاط ضعف سیستم را نشان داد. عوامل و شرایطی منتظر هستند تا کرسی رهبری آن کشور را از پوتین گرفته و تصاحب کنند.
نکته مهم تر آن که سوالاتی در مورد آخرین پشتیبان حکومت او یعنی کنترل اش بر دستگاه امنیتی ایجاد شده است. منظره سربازانی که به ستونهای واگنر اجازه می دادند از کنارشان عبور کنند تنها می تواند کسانی که سقوط پوتین را در چشم انداز می بینند را دلگرم کند.
ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه در جمع نظامیان این کشور گفت: ارتش در واقع مانع از شکلگیری جنگ داخلی شد.
به جز یک شورش بزرگ در میان نیروهای مسلح معمولی واقعیت آن است که پریگوژین پایگاه قدرت و دوستان قابل توجهی در میان نخبگان روسیه ندارد. با این وجود، تعداد کمی انتظار داشتند پریگوژین تا این اندازه پیش برود. این شورش مسلحانه چالشی مستقیم برای اقتدار پوتین است.