آنگلا مرکل، صدراعظم پیشین آلمان، طی دوره ۱۶سالهای که قدرت را در این کشور در دست داشت، با دنیایی پیچیده و چندقطبی مواجه بود که در حوزههای گوناگون او را به چالش میکشید. شاید یکی از نقاط اصلی قدرت او، وفادار ماندن به شریک آلمان، یعنی آمریکا و همزمان، حفظ روابط با روسیه و برقراری ارتباطی شراکتگونه با چین بود. در این سالها، روابط آلمان و روسیه تقریبا آسیب ندید و شراکت با چین سبب شد، پکن روابط عمیقتری با جهان داشته باشد و مسوولیت بیشتری بپذیرد. مرکل، چین را یک شریک اقتصادی که برای رونق آلمان و اروپا اجتنابناپذیر است و بازار فروشی برای کالاهای آلمانی قلمداد میکرد. در این سالها گزینههایی که او انتخاب میکرد، عملگرایانه بود، نه ایدئولوژیک و برخلاف برخی شرکای بینالمللی آلمان، رویکردی که او در پیش گرفت، به اجتناب از انتقاد از چین بر سر مسائل حقوق بشر، هنگکنگ یا تایوان منجر شد.