آزمون بزرگ مجمع فدراسیون / قرار نیست فوتبال از چاله به چاه بیافتد

خاص بودنش نیز نه از برای حضور علی کریمی بعنوان یک کاندیدای صد در صد فوتبالی و یا افزایش تعداد اعضای مجمع ، بلکه از این بابت که طی این دوره جامعه فوتبال و بویژه مجمع فدراسیون با هم متحد و همدل شده اند که بر خلاف گذشته این بار انتخابی هوشمندانه انجام دهند . انتخابی که دیگر نمی توان سرسری از کنار آن گذشت و باید با بینش و تفکر لازم وارد آن شد و “مو” را از ماست بیرون کشید تا در انتخاباتی هدفمند شایسته ترین و اصلح ترین فرد بعنوان رییس جدید فدراسیون فوتبال انتخاب شود .
هر چند که راقم این سطور ترجیح اش این بوده و هست که فردی چون علی کریمی رییس فدراسیون شود تا فصلی تازه منهای سیاست ( منظور دخالت سیاسیون در فوتبال ) را شاهد باشیم ، اما خب در معادلات پیش روی نمی توان از کنار واقعیت ها به سادگی گذشت . بویژه اینکه در این عرصه و به قول خداداد عزیزی ، علی کریمی اهل لابی کردن و رایزنی با صاحبان رای نیست و صرف ارایه برنامه می خواهد از مجمع رای بگیرد که بطور طبیعی شانس اش خیلی کم است ،‌مگر اینکه اصولا اتفاقات نادری در روز مجمع ( 10 اسفند ) بیافتد که البته امکان آن نیز پایین است .
به هر روی وقتی علی کریمی طبق غرور ذاتی ناشی از سالها بازیگری و جادوگری اش در زمین فوتبال ، اهل لابی و عرضه قوی و هدفمند خویش نیست ، باید واقع گرایانه به استقبال انتخابات فدراسیون رفت و احساسات شخصی را پشت منطق و عقل جمعی گذاشت تا ثمره آن نیز انتخاب کسی از بین سه نفر باقی مانده باشد که منافع ملی فوتبال را بیشتر تامین می کند .
پیشتر هم گفته ام که وزارت ورزش در انتخابات پیش روی گرچه از سر اجبار فیفا از خیر حق رای خود گذشته ، اما وزارت در انتخابات 10 اسفند به دنبال آرای خاموشی است که پشت سر خود دارد . آرای خاموش و بی سر و صدایی که می تواند در سبد کاندیدای توافق کرده با وزارت ورزش سرازیر شود تا عملا همچنان علامت سئوالی بزرگ پیش روی استقلال هویتی فوتبال ما قرار گیرد . استقلال هویتی که فیفا نیز خیلی روی آن حساس است و تمام تلاشش این بوده و هست که هر کاندیدایی که در خود توان مدیریت و بهره وری فوتبال را می بیند قدم پیش گذاشته و برای رشد و ارتقای فوتبال تمام تلاشش را بکار بگیرد . شاید از این منظر نیز بود که علی کریمی با وجود علم از شانس کم خود پا پیش گذاشت تا حداقل ولو به قیمت رای نیاوردن، پیش وجدان خود شرمنده نباشد که چرا خود را در معرض انتخاب قرار نداده است . بطور طبیعی اگر این انتخابات خوب پیش برود و مجمع به وظیفه قانونی خویش ورای تمام وعده و وعیدها عمل کند ، شاید برای آینده معبری باز شود که فوتبالی هایی چون علی دایی نیز پا پیش بگذارند .
بگذریم ( منهای علی کریمی ) من نه بعنوان یک فوتبالی بلکه بعنوان فردی رسانه ای که بیش از 30 سال را در عرصه رسانه حضور داشته و با مدیریت های مختلفی سرو کار داشته ام ، سه گزینه باقی مانده را به ترتیب اولویت زیر بر می شمارم :
1- مهندس کیومرث هاشمی بعنوان مدیر خاک خورده ورزش و پشت سر گذاشتن سلسله مراتب مدیریتی در ورزش . از یک کارمند و کارشناس ساده تا مدیرکلی ورزش استان ها تا معاونت قهرمانی ورزش و معاونت تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش تا ریاست کمیته ملی المپیک . بویژه اینکه باید اضافه کنم که هاشمی نزدیک به دو سال نیز سرپرست فدراسیون فوتبال در دوره انتقالی بوده تا از هر حیث با کم و کیف فوتبال و ورزش آشنا باشد .
2- سردار مصطفی آجرلو . مدیری که در کارنامه مدیریتی اش رییس تربیت بدنی سپاه ، مدیرعاملی باشگاههای پاس ، استیل آذین و تراکتورسازی ، رییس سازمان ورزش شهرداری تهران و نایب رییسی اتحادیه فوتبال دیده می شود . آجرلو از سالها پیش به این سو در اندیشه ریاست فدراسیون فوتبال بوده و سال 95 نیز جزو کاندیداها بود که البته رای نیاورد . بی شک اگر آجرلو انتخاب شود و نخواهد مدیریت رفاقتی و افراد نزدیک به خود را به کار بگمارد ، می تواند از تجارب ذی قیمت خویش بهره گرفته و به قول خودش فوتبال را به سر منزل مقصود برساند.
3- شهاب الدین عزیزی خادم . راجع به سوابق مدیریتی او فقط این را می دانیم که برای یک دوره کوتاه در زمان وزارت پرویز کاظمی در راس وزارت رفاه، کار و امور اجتماعی ، معاون پارلمانی وزارت بوده و بعد از کنار رفتن کاظمی ، از آنجا به شستا رفته و در زمره مدیران پتروشیمی در آمده است . حضور در هیات رییسه فدراسیون فوتبال و هیات مدیره های دو باشگاه خودرویی سایپا و پیکان را نیز باید به تجربه مدیریتی عزیزی خادم افزود . او که 44 سال دارد در حکم گردویی سربسته می ماند که برای مدیریت فوتبال از پیش خواب های طلایی دیده است . بویژه که گفته شده با وزارت ورزش به توافق رسیده تا در صورت رسیدن به کرسی ریاست ، نظر وزارت را در فوتبال تامین کند . همچنین از مدتها قبل تیمی رسانه ای پیرامون او فعال است تا با مانور تبلیغی روی برنامه های او در فوتبال ، به ظاهر نیز که شده حاشیه امنیتی برایش شکل داده و آراء اش را قابل توجه بدانند !
همان طور که در ابتدا نیز ذکر شد برگزاری این دوره از انتخابات فدراسیون فوتبال بسیار مهم و تاثیر گذار است . بویژه که فوتبال فصل مدیریتی خوبی را پشت سر نگذاشته و قرار نیست دوباره با انتخابی بد ، فوتبال از چاله خارج شده و به چاه بیافتد .
به هر حال ما نیز مثل جامعه فوتبال امیدواریم فردی بعنوان رییس جدید فدراسیون فوتبال انتخاب شود که بتواند با مدیریتی درست و اصولی ، شان و اعتبار از دست رفته را دوباره به فوتبال این مرز و بوم بازگرداند و با تامین منابع پایدار مالی ، ضمن توجه به استقلال هویتی فدراسیون فوتبال ، صرف نگاهش به دست دولت نباشد که اگر چنین نگرشی مطرح باشد نمی توان چندان به آینده فوتبال ایران دل بست .