حاضری خوری مربیان ملی در کشتی !

اگر بگوییم کادر فنی تیم های ملی کشتی حاضری بخور شده اند و حتی زحمت این را نیز به خود نمی دهند که با مربیان سازنده در سطح کشور در تعامل باشند سخنی گزاف نگفته ایم .
خدا رحمت کند حاج محمود معزی پور را . در مقاطع مختلف که سرمربی تیم های ملی کشتی آزاد جوانان و بزرگسالان ایران بود ، مدام چشمش به دنبال استعدادها در کشتی بود و اگر در وجود کشتی گیری جوهره و استعداد بزرگی می دید ، او را به هر طریقی بود به اردوی تیم های ملی می آورد و به نوعی آنان را جلوی نام ها و ستارگان کشتی قرار می داد . وقتی نیز که در این زمینه با او صحبت می کردم می گفت وظیفه من یافتن این استعدادها و حریف تراشیدن برای ملی پوشان است تا آنان خود را لای پر قو حس نکنند . خدا رحمتش کند ، دیدی تیزبین نیز در این زمینه داشت و با نگاه به یک کشتی گیر و دیدن تمریناتش، به خوبی تشخیص می داد سرمایه گذاری بر روی او جواب می دهد یا خیر .
منصور برزگر که خداوند سلامتش بدارد نیز از این قاعده مستثنی نبود و در طول سالها حضورش در عرصه تیم ملی ، منشاء خدماتی گرانبها در این زمینه شد و سعی داشت در کنار ملی پوشان ،نفرات دوم و سومی را نیز قرار دهد تا بدین گونه دامنه رقابت در کشتی داغ باشد و هیچ کشتی گیری نتواند برای آنان ناز و ادا در آورد . برای همین نیز بود که در هر وزن معمولا کشتی ایران دارای چند کشتی گیر خوب بود که رقابت بین شان میلیمتری بود . اینکه چرا با آن همه کشتی گیر خوب دامنه مدال آوری مان محدود بود در وجود چند کشتی گیر، بحث جداگانه ای می طلبد که در این مقال نمی گنجد .
متاسفانه امروز دایره رقابت در سطح کشتی ایران محدود است و گرچه می توان برای این مساله دلایل زیادی را بر شمرد که یکی از علل عمده آن بر می گردد به بی اعتنایی به مریبان سازنده و قدر ندانستن هنر آنان ، اما بی شک یکی دیگر از دلایل دیگرش نیز بر می گردد به این نکته که مربیان ملی کشتی بیشتر از آنکه به خود زحمت این را بدهند که چشمانشان به دنبال استعدادها در کشتی و پرورش آنها باشد ، ترجیح می دهند از دسترنج دیگران در این زمینه بهره مند شوند . آنها نه تنها تعاملی با مربیان سازنده در سطح کشور ندارند بلکه به خود نیز این زحمت را نمی دهند که برای یک بار در سال هم که شده به استان کشتی خیزی چون مازندران سفر کرده و با سرکشی به باشگاهها و نظارت بر کار مربیان سازنده ای چون اسماعیل پور ، آنان را به لحاظ معنوی تشویق کرده و برای ادامه خدمت به کشتی این مرز و بوم در وجودشان انگیزه تزریق کنند.
واقعیت این است که امروز کشتی ایران دو سه کشتی گیر بیشتر در سطح تراز جهانی ندارد . کشتی گیرانی چون حسن یزدانی و کامران قاسم پور که از پیش دل مان به موفقیت و مدال گرفتن آنها قرص و محکم باشد . این نکته و ضعف موجود البته در نهایت به فدراسیون کشتی بر می گردد که بیش از آنکه به اصل سازندگی در کشتی توجه کند ، درگیر مسایل روزمره ای شده است که از قبل آن فعلا آبی برای کشتی گرم نمی شود . به هر حال امیدواریم با توجه محوری فدراسیون علیرضا دبیر به برنامه های اساسی و بنیادین کشتی ، حداقل در دو سه سال آینده منشاء خدماتی تاثیر گذار و ماندگاردر این مورد خاص یعنی سازندگی و توجه به مربیان تلاشگر در این عرصه باشد.