یاد روزهایی که زوج دایی و خداداد آوازه جهانی پیدا کرده بودند و در جام ملت های 96 امارات 6 گل به کره زدند و 3 گل به عربستان. یاد روزهایی که مثلث خوفناک دایی. خداداد. باقری همه آسیایی ها را به وحشت می انداخت. یاد آن سه ضربه ای که دقیقه 76 در ملبورن شور و شادی 70 میلیون ایرانی را به همراه داشت. ضربه سر کریم… پاس تو در دایی و فرار و گل خداداد به استرالیا همه ایران را در یک لحظه لرزاند و ایران به جام جهانی رفت.
اما امروز وقتی علی کریمی گل اول بازی را به زیبایی و در حد استانداردهای جهانی درون دروازه 98 قرار داد بلافاصله نگاهها متوجه انتخابات دهم اسفند شد. مجمع فوتبال یا به دنبال درست کردن فوتبال است یا دنبال زد و بند و بده بستان. اگر دنبال پاک کردن فوتبال از فساد و دور ریختن آدمهای سودجو و بی هنر و ناآشنا با فوتبال است که حرفی نداریم ولی اگر و اما مقابل علی کریمی پذیرفتنی نیست. به قول خود علی کریمی که اورا متهم به بی تجربگی مدیریتی می کنند یعنی علی کریمی به اندازه بهاروند هم نمی تواند فوتبال را اداره کند! حداقل اینکه با کریمی فوتبال ما از این خرابتر که نمی شود.
تجربه همه کاندیداها و نغرات فعلی فدراسیون آیا به اندازه حسن خان محمدی هست؟!
این 50 نفری که امروز در ورزشگاه آزادی جمع بودند عصاره و چکیده فوتبال 5 دهه اخیر ایران هستند. تعدادی از این افراد 3 جام جهانی را تجربه کرده اند و بزرگانی مثل دکتر ذوالفقار نسب و علی پروین و این همه ستاره معتقدند علی کریمی بهترین گزینه برای فدراسیون فوتبال است اما اعضای مجمع با بهانه های بچه گانه سر تکان می دهند ولی چراغ راهنما را به سمت منافع خود می زنند.
امیدواریم که چنین نشود ولی اخبار بده بستانها حمایت از تجمیع آرا به سوی یک فرد خاص است واما تاریخ این آراء و این افراد مجمع را برای همیشه نامشان را ثبت خواهد کرد و یقین داشته باشید هرگز آب خوش از گلوی فدراسیون پایین نخواهد رفت…
دیدار دوستانه منتخب 98 و سرخابی ها یادبود مهرداد میناوند و علی انصاریان که امروز در ورزشگاه آزادی برگزار شد یادآور خاطرات بسیاری برای علاقمندان به فوتبال بود.
نویسنده : سیدرضا فیض آبادی
ثبت دیدگاه