کشتی ایران تفکر و برنامه المپیکی می خواهد

کشتی ایران اگر می خواهد در بازیهای المپیک توکیو موفق عمل کند باید در تفکرات کهنه و سنتی خویش تجدید نظر کرده و مدرن برای حضوری موفق در این بازیها قدم بردارد .
ابتدا باید عرض کنیم که هدف اول برای کشتی کسب ۶ سهمیه باقیمانده برای تکمیل سهمیه های خود ( ۳ سهمیه در آزاد و ۳ سهمیه در فرنگی ) در راه حضوری خوب و شایسته در این رقابت هاست .
می گوییم باید بعد از کسب سهمیه کامل مدرن و نو فکر کرده و برنانه ریزی کنیم . از چه جهت ؟
اگر تاکید می کنیم در تفکرات خویش باید تجدید نظر کنیم بدین معنا که باید ورای حضور کمی در المپیک ، در اندیشه موفقیت قهرمانان خود در دستیابی به مدال های این بازیها و حضور کیفی باشیم .
واقعیت این است که دوره حضور باری به هر جهت در این بازیها گذشته است . بویژه که علیرضا دبیر و حمید سوریان بعنوان دارندگان طلای المپیک که این مسیر را پیموده اند بعنوان راه بلد دانای این جاده سخت و سنگلاخ ، باید راه موفقیت قهرمانان کشتی را هموار کنند .
متاسفانه امروز کشتی در مسیر روزمرگی قدم بر می دارد ، یعنی اردوهایی را به تناوب برگزار می کند بدون آنکه خروجی این اردوها نیز مشخص باشد . آخر آنچه تاکنون از کادر فنی تیم های ملی شنیده ایم این بوده که کشتی از وجود چهره های شاخص منهای یک نفر خاص خالی بوده و کار سخت و دشواری پیش روی کشتی ایران در توکیو قرار دارد .
طبیعتا کار در المپیک توکیو سخت است بویژه که کشور میزبان نیز از چند سال پیش به این سو برای موفقیت قهرمانان خود در این بازیها برنامه ریزی کرده و می خواهد سهم قابل توجهی از مدال های کشتی المپیک را به خود اختصاص دهد .
روس ها و امریکایی ها هم که همیشه سهمی از مدال های کشتی را برای خود کنار گذاشته اند و از هم اینک می توان انتظار داشت که مشت روس ها و امریکایی ها از این بازیها پر باشد .
اما کشتی ایران در المپیک توکیو چه سهمی خواهد داشت ؟
سئوالی که مدام باید در ذهن جامعه کشتی پر رنگ شود تا متناسب با ظرفیت و داشته های خود برای موفقیت برنامه ریزی کلان کند .
اما ببینید طی این مدت ما چه کرده ایم ؟ لطفا کروما را بهانه قرار ندهید که کرونا برای همه کشورها بوده و کسی نمی تواند آن را پوئنی منفی برای کشتی ایران تلقی کند . ضمن آنکه البته ما لیگ های کشتی فرنگی و آزاد را نیز در شرایط سخت برگزار کرده ایم تا کادر فنی تیم های ملی سرمایه های موجود را زیر ذره بین ببرند .
در اینجا این سئوال را مطرح می کنیم که بر فرض اینکه در توکیو هیچ شانس مسلمی برای کسب مدال نداشته باشیم ، آیا باید این موضوع مدام در بوق و کرنا شود ؟!
آیا بیان این مساله به نوعی شانه خالی کردن از زیر بار مسوولیت نیست و بیان آن منطقی و پذیرفتنی است ؟
از یاد نباید برد که قهرمانان ما احساسی اند و مدام باید در زمینه افزایش اعتماد به نفس شان و رفع ضعف ها و تبدیل آن به نقاط قوت قدم برداشت . به سخنی نباید با بیان سخنانی که فرار به جلو به حساب می آید قهرمانان خود را از پیش خلع سلاح نماییم .
یقینا در راه پیروزی بزرگ در المپیک باید فدراسیون کشتی به لحاظ بودجه مدام شارژ شود تا بدون کمبودی از این حیث برای موفقیت در بازیهای پیش رو برنامه ریزی کند .
هرچند نمی خواهیم در کار مربیان تیم های ملی دخالت کنیم و اصولا وظیفه ما نیست که در این راه نسخه ای بنویسیم ، اما بر حسب وظیفه ملی باز هم در این رابطه با اصحاب کشتی و ورزش ، دیدگاههای خود را مطرح خواهیم کرد .