اوضاع ترکیه بویژه در عرصه اقتصاد، این روزها در کانون توجه تحلیلگران منطقهای قرار گرفته است و نگاهها به آینده این کشور تقریبا بدبینانه است، اما این برداشتها را چقدر میتوان نزدیک به یقین دانست و آیا راههایی برای عبور ترکیه از این گردنههای سخت متصور است؟
سخنگوی وزارت دفاع آمریکا اعلام کرد، هیاتهای آمریکا و ترکیه مذاکرات "سازندهای" به منظور حل مناقشه بر سر حذف آنکارا از برنامه جنگندههای اف-۳۵ به دنبال خرید سامانههای دفاع هوایی اس-۴۰۰ روسیه به دست آنها برگزار کردند.
رئیس خانه اقتصاد ایران و ترکیه میگوید که با وجود تغییراتی که اقتصاد دنیا پس از شیوع کرونا تجربه کرده، همچنان مسکن یکی از مهمترین پیشرانهای اقتصاد ترکیه به شمار میرود. در میان کشورهای خارجی عراقیها با خرید ۷۷۳ واحد خانه در ماه گذشته اصلیترین مشتریان خارجی خانه در ترکیه بودهاند و ایران با ۶۸۳ واحد در رده بعدی قرار دارد. شهروندان روسیه، افغانستان و آلمان نیز در رتبههای بعدی قرار گرفتهاند
تنش در روابط سیاسی و دیپلماسی آنکارا و واشنگتن و زندانیشدن برونسون، کشیش آمریکایی به اتهام همدستی با شبکه فتحالله گولن و پ.ک.ک موجب آن شد که دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۸ بر ترکیه سخت گرفته و سیاستهای تحریمی و اخذ هزینه گمرکی و مالیاتهای سنگین از اجناس وارداتی ترکیه همچون فولاد و دیگر محصولات را اعمال کند و این تنش و مسائل دیگر باعث شد ترکیه در سالهای اخیر نرخ رشد اقتصادی کاهشی را داشته باشد.
ترکیه چگونه مقصد محبوب سرمایهگذاران شد؟ بین سالهای ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۲، کل مبلغ سرمایهگذاری مستقیم خارجی در ترکیه فقط ۱۵میلیارد دلار بود؛ درحالیکه این کشور از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۹ حدود ۲۱۷میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب کرده است. ارزیابیهای کارشناسی نشان میدهد این موفقیت مرهون روند اجرای اصلاحات اقتصادی است.
ترکیه پس از لهستان، نام کشورهایی را در لیست صادرات پهپادهای خود قرار داده که غالباً از اعضای کوچک و کمتر توسعه یافته اتحادیه اروپا هستند و آنکارا در این حوزه ۳ هدف بزرگ را دنبال میکند.
وزرای امور خارجه یونان، قبرس، امارات و رژیم صهیونیستی در یک اجلاس چهارجانبه در شهر «پافوس» قبرس، اولین گام را در شکل دادن به همکاری امارات با رژیم صهیونیستی و همپیمانانش در منطقه برداشتند. این همکاری ابعادی دارد که اخلال در امنیت منطقه یکی از آنهاست.
عادی سازی روابط با انکار میتواند باعث ایجاد تحول در ترکیه شود به طوری که این کشور را به سمت محور "اسرائیل-اعراب خلیج فارس" متمایل کند. اکنون شاهد شکل گیری معماری امنیتی منطقهای در حال شکوفایی هستیم که با عقب نشینی آمریکا از خاورمیانه در حال شکلگیری است.
ترکیه و امارات متحده عربی علی رغم عدم تقارن در مساحت، جمعیت و قدرت نظامی خود، درگیر یک خصومت ده ساله هستند که در حال تغییر ساختار نظم ژئوپلیتیک در خاورمیانه و شمال آفریقا است. این تقابل نه تنها منجر به بی ثباتی مضاعف در مناطقی مانند لیبی و شاخ آفریقا شده است بلکه میتواند تأثیر فوری هم بر منافع اروپا در شرق مدیترانه بگذارد. این رقابت در حال تعمیق اختلافات در اروپا است و ایجاد یک سیاست منسجم در مورد مدیترانه را برای اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن دشوارتر می کند.
در محافل سیاستگذاری غالباً در مورد لزوم پس گرفتن منطقه از ایران صحبت میشود. اما سوال این است که چه کسی این تلاش را رهبری میکند، زیرا ایران و نمایندگان آن بدون درگیر شدن یک نیروی خارجی از جهان عرب جدا نخواهند شد. مطمئناً، آمریکا نمیخواهد به یک کارزار نظامی بزرگ دیگر متعهد شود، به خصوص در خاورمیانه. در این شرایط ترکیه تنها قدرت با هدف و توانایی مقابله با ایران است. ممکن است مدتی این اتفاق نیفتد اما در نهایت اجتناب ناپذیر است