روسای جمهور ایالات متحده، از باراک اوباما گرفته تا دونالد ترامپ و جو بایدن در یک موضوع باهم اشتراک نظر داشتند و آن تمایل آمریکا برای خروج از خاورمیانه است. برای مثال، استراتژی امنیت ملی دولت بایدن در سال ۲۰۲۲، بر “تهدید پر سرعت” چین متمرکز بود و همزمان بر رقابت قدرت‌های بزرگ تاکید می کرد، نه نزاع‌های خاورمیانه. اوباما و ترامپ به طور مشابه می خواستند به سمت آسیا حرکت کنند. این تمایل فراتر از دفتر بیضی شکل است.رهبران ایالات متحده احساسات عمومی را منعکس می کنند: نظرسنجی ها نشان می دهد که آمریکایی ها چین را بزرگترین تهدید برای ایالات متحده می دانند و پس از آن روسیه و کره شمالی قرار دارند.نظرسنجی پیو که در سال ۲۰۱۹ انجام شد، نشان داد که اکثر آمریکایی ها، از جمله بسیاری از کهنه سربازان جنگ در عراق و افغانستان، فکر می کنند که جنگ عراق “ارزش جنگیدن را ندارد.” در ژانویه امسال، به نظر می‌رسید که کشته شدن سه نظامی آمریکایی در اردن این دیدگاه را تایید می‌کند که بهای حضور آمریکا بسیار بالاست.
حضور بی حاصل آمریکا
درک شک و تردیدها در باب حضور در خاورمیانه آسان است. خاورمیانه گرفتار مشکلاتی است: جنگ های داخلی، دیکتاتوری، تروریسم، و احساسات عمیق ضد آمریکایی. در مواجهه با این چالش‌ها، به نظر می‌رسد که سیاست ایالات متحده در قبال منطقه موفقیت چندانی به دست نیاورده است. برای دهه ها، ایالات متحده از روند صلح اسرائیل و فلسطین حمایت می کرد اما اکنون این تلاش ها در بحبوحه جنگ در نوار غزه متوقف شده است. تغییر رژیم در عراق پس از سرنگونی صدام حسین در سال ۲۰۰۳ باعث ایجاد تروریسم و بی ثباتی شد. همزمان محور مقاومت پایگاه های آمریکایی را هدف قرار می دهد و کشورهای خاورمیانه، حداقل در لفاظی های خود، تمایل خاصی به ماندن ایالات متحده ندارند. فشارها در عراق برای عقب نشینی کامل ایالات متحده در حال افزایش است. ایالات متحده همچنین در حال بررسی خروج نیروها از سوریه است و معتقد است که داعش به اندازه کافی ضعیف شده است.
این احساس خستگی عمیق است، حتی اگر حضور نظامی ایالات متحده در خاورمیانه بسیار کمتر از گذشته باشد. امروزه، ایالات متحده حدود ۴۵ هزار نیرو در منطقه دارد، از جمله حدود دو هزار و ۵۰۰ سرباز در عراق، ۹۰۰ سرباز در سوریه، و سایرین در پایگاه هایی در کشورهایی مانند بحرین، جیبوتی، اردن، کویت، قطر و امارات متحده عربی مستقر هستند. حدود ۱۵ هزار نفر از این نیروها بعد از ۷ اکتبر در منطقه مستقر شدند. اگرچه تعداد نیروها بسیار زیاد است، اما کسری از تعداد نیروهای ایالات متحده در سال ۲۰۱۰ هستند، زمانی که بیش از صد هزار سرباز در عراق و حدود ۷۰ هزار, سرباز در افغانستان و همچنین تعداد بیشتری در کشورهای همسایه مستقر بودند. تا سال ۲۰۱۵، با کاهش حضور ایالات متحده در عراق و افغانستان، این تعداد کاهش یافت. پس از خروج ایالات متحده از افغانستان در سال ۲۰۲۱، نظامیان بیشتری خارج شدند.
جدال در چند جبهه
در این میان هستند گروهی که می گویند، حضور نظامی قوی ایالات متحده در خاورمیانه از فعالیت رقبا و دشمنان آمریکا جلوگیری می کرد، اقداماتی که ثبات منطقه را بی خطر می انداخت و منجر به درگیری های داخلی، تکثیر تسلیحات هسته ای، مداخلات خطرناک و دیگر موارد می شد. بنابراین حفظ حضور نظامی محدود ایالات متحده برای کاهش این خطرات حیاتی است، حتی اگر ایالات متحده به اهداف بلند پروازانه منطقه ای خود ادامه دهد.یک مورد جذاب جهت توجیه خروج از خاورمیانه یا کاهش دخالت ایالات متحده در معادلات خاورمیانه وجود دارد، به ویژه در مورد موقعیت نظامی این بازیگر. نیروهای آمریکایی در این منطقه هر ساله متحمل تلفات اندک می شوند. در دهه گذشته، ایالات متحده بیش از ۱۴۰ سرباز را در عملیات در افغانستان، عراق و سوریه از دست داده که اکثر آنها در افغانستان هستند. اگرچه استقرار ایالات متحده در عراق و سوریه امروز نسبتاً اندک است، سربازان دائماً در معرض خطر حملات موشکی و پهپادی محور مقاومت قرار دارند.
ایالات متحده علاوه بر اینکه می خواهد از این تلفات انسانی اجتناب کند، تحت فشار است تا منابع خود را در جاهای دیگر به کار گیرد. حمله روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، تهدیدی را که مسکو برای امنیت اروپا و به طور کلی غرب ایجاد می کند، برجسته کرده است. تلاش های جنگی اوکراین شدیداً به مهمات ایالات متحده و سایر سیستم های نظامی نیاز دارد. دولت‌های متعددی به دنبال چرخش به سمت چین بوده‌اند، جایی که با توجه به قدرت نظامی قوی و رو به رشد، هرگونه درگیری به تعداد زیادی نیرو و سیستم‌های دفاع هوایی، نظارت و تسلیحات نیاز دارد. منحرف کردن ناوهای هواپیمابر برای بازدارندگی جنبش های حامی ایران، مهمات برای کمک به اسرائیل برای بمباران غزه، کشتی‌های جنگی برای محافظت در برابر موشک‌های انصار الله در دریای سرخ، و نیروها و تجهیزات نظارتی برای کمک به مبارزه با داعش در عراق و سوریه می‌توانند نیروهای ایالات متحده و متحدان خود را در سایر بخش‌ها آسیب پذیرتر کند.ایالات متحده در ارائه این حمایت ها، خواستار حمایت متحدانش هست. خاورمیانه خانه دیکتاتوری های متعددی است که سوابق حقوق بشری متغیر است. ایالات متحده به تضمین امنیت آنها کمک می کند و با این کار، وضعیت موجود غیردموکراتیک را تسهیل می کند. زمانی که عربستان سعودی و امارات متحده عربی جنگ فاجعه بار خود را در یمن آغاز کردند، از مهمات و سیستم های تسلیحاتی ایالات متحده در حملات خود استفاده کردند. ایالات متحده برای مدت طولانی شریک تزلزل ناپذیر اسرائیل بوده ، موضعی که تا حد زیادی در داخل کشور محبوب است اما در بسیاری از نقاط جهان محبوبیت ندارد، به ویژه پس از آغاز عملیات نظامی ویرانگر اسرائیل در غزه که تاکنون حداقل ۳۰ هزار کشته برجای گذاشته است.
منبع: اقتصادنیوز به نقل از فارن افرز
ثبت دیدگاه