دکترین نوعثمانیگرایی در سالهای گذشته نه تنها در راستای منافع و نفوذ منطقهای ایران نبوده، بلکه زمینهای برای اصطکاک تهران و آنکارا در منطقه بوده است. منافع ملی ایران به هیچعنوان در همخوانی با نئوعثمانیگرایی قرار ندارد. در قاموس این دکترین، ترکیه به عنوان نقطه ثقل و اردوغان به عنوان رهبر سیاسی – مذهبی مسلمانان تعریف میشود. همچنین، آنکارا سرزمینهای سابق امپراتوری عثمانی را کانونهای نفوذ مستمر خود میپندارد و حتی نیمنگاهی به الحاق بخشهایی از خاک ایران به ترکیه دارد
به طور سنتی، ملیگرایان ترک همیشه در این وزارتخانهها و بخش امنیتی حضور پررنگی داشتهاند و ائتلاف اردوغان با حزب جنبش ملی (MHP) از سال 2016 باعث جسارت و تقویت قدرت ملیگرایان شده است.
برای اولین بار در بیست سال گذشته امکان تغییر رهبری در ترکیه فراهم شده است. اتحادیه اروپا باید برای تغییر سیاست خارجیای که پیروزی اپوزیسیون ترکیه ایجاد میکند آماده باشد.
حمایت از اردوغان از ۴۵.۹ درصد در ژانویه به ۴۲ درصد در ماه مارس کاهش یافت دورهای که ترکیه با زلزلههای ویرانگر آسیب دید زلزلههایی که منجر به انتقاد از واکنش دولت شد در حالی که حمایت از قلیجداراوغلو از ۴۳ درصد به ۴۴.۶ درصد افزایش یافت.
مقامهای دولتی ترکیه گفته اند که اردوغان هنوز ۱۴ مه را تاریخ مطلوب برای برگزاری انتخابات میداند. با این وجود، با مشخص شدن میزان خسارات وارد بر اثر زلزله این جدول زمانی بلندپروازانه به نظر میرسد.