از استدلال های مرحوم معزی پور تا تسلسل امروز کشتی / انگار چیزی دست نخورده !

موضوعی که البته حاج محمود گرچه قبول داشت اما می گفت اگر من تیم جوانی را به قهرمانی آسیا ببرم و نتیجه نگیرم انتقادها روی سرم آوار خواهد شد و خیلی ها بر من خواهند تاخت که نتوانسته کشتی ایرات را در آسیا قهرمان کند .
البته من هم از این حرف خود عقب نمی نشستم که کشتی ایران آنقدر نیرو و سرمایه دارد که می تواند در آن واحد ۴ تیم آماده داشته باشد و با تیم دوم و سومش در رقابت های قهرمانی آسیا حاضر شده و از عناوین قهرمانی اش در سطح قاره دفاع کند .
مرحوم معزی پور که در عین حالزاویه دید و نگاه خاص خود را در کشتی داشت وقتی دلایل مرا شنید گفت فلانی من هم با حرف شما موافقم ، اما به دلیل اینکه درگذشته کار اصولی لازم صورت نگرفته فعلا دستمان از این جهت خالیست و من به شما همین جا تعهد می دهم که اگر به بودن خود در راس تیم ملی برای ۵ سال آینده مطمئن باشم ، چند تیم مدعی را در کشتی خواهم ساخت که فاصله نفرات در آن ناچیز و کم باشد .
با ایمانی که به کار حاج محمود داشتیم و بسته بودن دست او ، ادامه بحث را ادامه ندادیم با به این امید که او بتواند اهداف کشتی را محقق کند .
اما امروز و با وجود گذشت سالها انگار چیزی دست نخورده و مشکل کهنه کشتی همچنان پا برجاست . یعنی اگر شما پای صحبت کادر فنی تیم های ملی بنشینید از آنها خواهید شنید که دستمان به لحاط در اختیار داشتن نفرات خوب و درجه یک در اوزان مختلف بسته است و برای مثال اگر فلانی به هر علتی نباشد می مانیم چه کسی را جایگزینش کنیم که بتواند در همان سطح کشتی بگیرد و ما را صاحب مدال جهانی یا المپیک کند !
و این دور تسلسل در کشتی از گذشته تا امروز جریان دارد ، البته با این تفاوت که کشتی در قدیم در سطح کیفی بالاتری برگزار می شد و سطح رقابت در تیم ملی نیز میلیمتری بود . یعنی امکان نداشت که کشتی گیری راحت به پیراهن تیم ملی برسد .
اما امروز می پرسیم در کشتی چه کاشته ایم که بخواهیم امروز محصول خود را درو کنیم . سازندگی در کشتی رفته رفته در حال فراموشی است و مربیان سازنده به کنج عزلت و تنهایی فرو رفته و کسی نیز جویای احوالشان نیست .
مربیانی که عشق چاشنی کارشان بود ، بدون توجه به مادیات تا حالا که سنی را پشت سر گذاشته اند به عینه دستگیرشان شود که چه کلاه گشادی بر سرشان رفته است . نمی خواهیم در اینجا اسم کسی را ببریم چون می ترسیم نام ببریم و نام مربی تلاشگر و سازنده ای از قلم بیافتد . بنابراین روی صحبت ما جملگی این مربیان سازنده در طول سالیان متمادی است و آرزو می کنیم آنانی که در قید حیات هستند سلامت باشند و عاقبت بخیر . اما نکته اساسی این است که جدا از رفتگان که برایشان آمرزش ابدی طلب می کنیم ، بر مسوولان ورزش و کشتی است که به سراغ این مربیان سازنده و خوشنام بروند و اجازه ندهند در خلوت خویش حسرت روزهای از دست رفته را خورده و از بی توجهی ها غم باد بگیرند .
باور کنیم که امروز پیوند بین نسلی در کشتی قطع شده است و بسیاری از قهرمانان امروز با بزرگان کشتی این مرز و بوم آشنایی چندانی ندارند . قهرمانان بزرگی که با وجود تمام کمبودها و نداری ها پرچم کشتی ایران را افراشته نگاه داشتند تا کشتی را به نسل های فعلی و آینده منتقل کنند .
بنابراین باید پیشکسوتان کشتی را ارج بگذاریم ( کاری که البته علیرضا دبیر مدتی است آن را با قدردانی از پیشکسوتان به تناوب استارت زده ) و در مرحله بعد تجارب این عزیران را به نسل فعلی منتقل کنیم .
در نظر بگیرید که نام جهان پهلوان تختی طی این همه سال برند کشتی ایران بوده و باعث جذب بسیاری از جوانان به کشتی و صعودشان از سکوهای افتخار شده . بنابراین قدردانی از زحمات تمام کسانی که چراغ کشتی را تا امروز روشن نگاه داشته اند ، می تواند زمینه ساز همدلی و وفاق هر چه بیشتر جامعه کشتی در جهت نیل به سکوهای افتخار باشد .