همه آنهایی که تجربه کار در روزنامه جام‌جم را دارند، حتما روزهای اولی را که وارد تحریریه شدند، به یاد می‌آورند؛ فضایی دوستانه که آنها را جذب می‌کرد بدون هیچ اما و اگری. تحریریه جام‌جم و کلا روزنامه با هیچ‌کس بد تا نکرده، هیچ مقاومتی در مقابل تازه‌واردها نداشته، حالا یا آن تازه‌وارد مانده و قاطی روزنامه شده یا به هر دلیلی رفته و نمانده اما حتی اگر رفته باشد باز هم حتما خاطره فضای رفاقتی روزنامه جام‌جم را از یاد نخواهد برد. این که جام‌جم با همه از راه دوستی وارد می‌شود، برای جذب و برای ادامه دادن.
جشن در جشن
همین فضای صمیمی سبب شده تا مناسبت‌های مختلف، اهالی جام‌جم را دور هم جمع کند که پیمان رفاقت را محکم‌تر کنند. دیروز روز زن و مادر، مناسبتی فرخنده بود تا دور هم جمع شویم و برای ساعتی هم که شده، کنار هم خوش باشیم و به یکدیگر بگوییم چقدر از این که در جام‌جم با هم کار می‌کنیم، حس خوبی دارد. دیروز یک اتفاق خوب دیگر هم رخ داد که جشن خودمانی ما را صمیمی‌تر کرد. پونه شیرازی که سال‌های زیادی صفحه سلامت روزنامه به همت او منتشر می‌شد، آخر دی‌ماه بعد از ۲۱سال کار در روزنامه جام‌جم بازنشسته شد. من هم آخر بهمن به او می‌پیوندم و بازنشسته می‌شوم آن هم بعد از ۲۱سال همکاری مداوم با جام‌جم.
مسؤولان روزنامه، جشن روز زن را مناسبت خوبی دیدند تا از ما دو نفر قدردانی کنند و البته از آقای کامرانی، همکار بخش ارزشیابی روزنامه که او هم بازنشسته شد. باید خودتان در این مراسم حضور می‌داشتید تا آن همه حس خوبی را که در آن جریان داشت ، درک می‌کردید. رفاقت و این که این دوستی‌ها ادامه‌دار خواهد بود حتی بعد از بازنشستگی، حس غالب این مراسم بود. این که همه مدیران روزنامه از مدیرعامل گرفته تا مدیر مالی و اداری ، معاونان مدیرمسؤول، معاون فنی و همه همکارهایت در بخش‌های مختلف حضور داشته باشند و عکس یادگاری بگیرند و صحبت کنند، یعنی کار یک روزنامه در بخش نیروی انسانی خیلی خوب بوده و این همدلی و همراهی نشان می‌دهد صمیمیت می‌تواند موتور محرکه روزنامه باشد.
این که همکارانت برایت قابی درست کنند مانند صفحه اول روزنامه با همان ماکت، عکست را بگذارند و برایت چند یادداشت بنویسند که صادقانه‌ترین حرف‌هاست، یعنی یک گروه کاربلد روزنامه جام‌جم را منتشر می‌کنند که خوش‌سلیقه‌اند و همین راز ماندگاری روزنامه جام‌جم بوده از سال ۷۹ که منتشر شده تا همین امروز و روزهای پیش رو.
آرام و باوقار
مهدی عرفاتی، مدیرمسؤول روزنامه که مدتی است، دبیر شورای اطلاع‌رسانی دولت هم شده به دلیل فشردگی برنامه‌های دولت نتوانست در مراسم روز زن حضور پیدا کند هر چند بعد از اتمام مراسم، خودش را رساند و در فضایی دوستانه با اهالی تحریریه صحبت کرد و عکس یادگاری هم گرفت.
در غیاب آقای عرفاتی اما همکارانش که بازنشسته شده‌اند، درباره او صحبت کردند. این که در چهار سال حضورش در روزنامه جام‌جم، آرامش بر روزنامه حاکم بوده و او با احترام با همه روزنامه‌نگاران حاضر در روزنامه تعامل داشته و در فضایی دوستانه با آنها کار کرده.
فضای امنی که برای روزنامه جام‌جم فراهم کرده از بهترین تجربه‌هایی بوده که یک روزنامه‌نگار می‌تواند آن را در دوران کاری خود تجربه کند. این تعامل و همکاری در تیم او و معاونانش هم وجود داشته و همه اینها سبب شده تا جام‌جم در چهار سال گذشته آرام، باوقار و با اندیشه به کار خود ادامه دهد.
به‌سوی آینده روشن؛ مسیر راه جام جم
دکتر مراد عنادی، مدیرعامل روزنامه در مراسم روز زن خط مشی کلی روزنامه برای روزها و ماه‌های آینده را توضیح دادند.
دکتر عنادی که چند سال قبل نیز به عنوان مدیرمسؤول و مدیرعامل روزنامه جام‌جم، سکان این روزنامه را به دست داشت، گفت: تلاش می‌کنم رفاه و نشاط را به همکارانم هدیه دهم. محیط جام‌جم سرشار از آرامش باشد و همکارانم در این آرامش کار کنند. افزایش درآمد روزنامه یکی از رویکردهای دیگر ما در دوره جدید است. من رسانه را می‌شناسم، چون در بخش‌های مختلف آن از گزارشگری گرفته تا اجرا، تهیه‌کنندگی و نویسندگی فعالیت داشته‌ام و می‌دانم استرس، پایه اصلی فعالیت در رسانه است به همین دلیل همه تلاش خود را می‌کنم تا همکارانم در جام‌جم با کمترین استرس به کار خود ادامه دهند. فعالیت در فضای دوستانه و رفاقتی اصل کار رسانه است. تجریه ثابت کرده مدیریت صرف جوابگو نیست. مدیریت باید با پرسنل و تحریریه رفیق باشد تا در فضای هم‌افزایی و دوستانه، کیفیت روزنامه ارتقا پیدا کند. همه ما در کنار هم تلاش خواهیم کرد روزنامه جام‌جم مثل همیشه بدرخشد. برخی از کارهای مدیریت قبلی را ادامه خواهیم داد و برخی اقدامات نیمه‌تمام را تمام خواهیم کرد و کارهای جدیدی را برنامه‌ریزی و انجام می‌دهیم تا روزنامه جام‌جم به جایگاه اصلی خود دست یابد. کار در رسانه، پر از استرس است و دو همکارم که امروز مراسم قدردانی از آنها به مناسبت بازنشستگی‌شان برگزار شد، هر دو خانم هستند. در همه این سال‌ها باید در کنار کار روزنامه، خانواده و امور آن را هم سروسامان می‌دادند و همین اضطراب آنها را حتما بیشتر کرده است. هر دو از همکاران خوب ما بودند، امیدوارم بعد از این با آرامش بیشتری به زندگی و دیگر فعالیت‌های خود برسند. برای آقای کامرانی هم آرزوی موفقیت می‌کنم و خوشحالم که با ایشان سال‌ها همکار بوده‌ام.
طاهره آشیانی – روزنامه نگار / روزنامه جام جم
ثبت دیدگاه