ضرورت اولویت بخشی به دیپلماسی اقتصادی

رییس جمهور  روز دوشنبه  در صدر هیاتی وارد آمریکای لاتین شد؛ سفری پنج روزه که به دعوت رئیس جمهور ونزوئلا انجام شد. 

 ما وقتی میخواهیم درباره سفر رئیس جمهور به آمریکای لاتین  صحبت کنیم باید ابتدا اهداف اصلی این سفر در سطح ریاست جمهوری را بررسی کنیم .به این معنی که وقتی رئیس جمهور عازم یک سفر منطقه‌ای می‌شود طبعا انتظار می‌رود که مشکلات و گره هایی که در روابط فی مابین کشورها وجود دارد با حضور عالی ترین مقامات دو کشور گره ها باز شود؛ از نظر بنده باتوجه به نوع انتخاب کشورها یعنی سه کشور کوبا، ونزوئلا و نیکاراگوئه و ترکیبی که رئیس جمهور با خود از وزرا دارد ؛یعنی وزیر خارجه، وزیر دفاع ، وزیر بهداشت و وزیر نفت یعنی این سفر نوعی سفر سیاسی است؛ زیرا رابطه ای که ما با این سه کشور داریم روابط سنتی و قدیمی و عمدتا حول محورهای سیاسی شکل گرفته است .

این در حالی است که  منطقه دارای منابع گسترده انرژی است در این منطقه کشوری مانند ونزوئلا وجود دارد که دارای بیشترین ذخایر نفتی جهان است همچنین کشورهایی وجود دارند که به لحاظ پتانسیل کشاورزی منبع اصلی تامین نهاده های دامی ما از همین منطقه است از جمله برزیل.

 ایران روابط دیرینه ای با کشورهای این منطقه دارد، فصل نوین روابط ایران با کشورهای این منطقه تقریبا در دولت هشتم پایه گذاری شد و در دولت های نهم و دهم توسعه یافته و دولت های بعدی این روند را ادامه دادند تا اینکه در حال حاضر شاهدیم یکی از سیاستگذاری های دولت سیزدهم در سیاست خارجی توسعه روابط با آمریکای لاتین است.

نکته‌ای که لازم است در اینجا به آن اشاره کنم این است که روابط ما با کشورهای منطقه آمریکای لاتین به همان شکل سنتی خود که عمدتاً بر پایه روابط سیاسی با یک سری از کشورهای محور مقاومت است از گذشته وجود داشته و تاکنون ادامه دارد.

با نگاه به سفر رئیس جمهور به آمریکای لاتین همچنان می بینیم که سفر به کشورهای نیکاراگوئه، کوبا و ونزوئلا در دستور کار است..

در حالی که شرکای اصلی ایران در حوزه اقتصادی در  آمریکای لاتین هیچ یک از این سه کشور نیستند؛ کشور برزیل بزرگترین شریک اقتصادی ماست که ما بیشترین مبادلات اقتصادی را با آن در آمریکای لاتین داریم که در ترکیب سفر آقای رئیسی به آمریکای لاتین وجود ندارد . همچنین هیچ یک از وزرای اقتصادی دولت از جمله وزیر اقتصاد و وزیر صنعت و تجارت و یا وزیر کشاورزی حضور ندارد .
آمریکا لاتین کشوری است که ما بیشترین حجم از نهاده های کشاورزی را از آن وارد می‌کنیم اما هیچ یک از اینها در برنامه سفر آقای رئیسی و یا در ترکیب هیات اعزامی از ایران حضور ندارند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که سفر آقای رئیسی به سه کشور آمریکای لاتین سفری سیاسی است البته ما در حوزه بهداشت و درمان یک رابطه محدودی با کوبا داریم .

البته مواردی که به آن اشاره کردم به معنی انکار توسعه روابط با کشورهایی که همکار سیاسی ما هستند نیست، بلکه این همکاری‌های سیاسی باید تقویت و توسعه یابد اما در عین حال زمانی که صحبت از دیپلماسی اقتصادی می کنیم به نظر می رسد که باید با ابتکار عمل جدیدی از وزارت خارجه برای توسعه روابط با شرکای جدید در حوزه کشورهای آمریکای لاتین باشیم.