هر چند با رشد روزافزون رسانه های نوظهور و چالش آنها با رسانه های با قدمت بیشتر از جمله رسانه های مکتوب، از میزان تیراژ یا شمارگان روزنامه ها کاسته شده است اما روزنامه ها با قدرت تیتر یک و فتو تیتر یا همان تیتروعکس همچنان محل توجه مخاطبان واثرگذاری در فضای رسانه ای هستند.
از سرگیری گفتگوهای امنیتی میان ایران و عربستان سعودی، هلالی را پررنگ می کند که اوکراین را به جنگ یمن و عقب نشینی آمریکا از افغانستان پیوند می زند... زمانبندی این گفتگوها، تاکیدی است بر اینکه وضعیت افغانستان و جنگ های اوکراین و یمن، گزینه های ایران را در قیاس با دیگر بازیگران منطقه ای، کمتر محدود می کند.
چهار قدرت نوظهور منطقه ای- عربستان، ترکیه، ایران و اسرائیل- همگی در جستجوی یارکشی های تازه منطقه ای هستند و همگی در صددند تا به شیوه ای «کمتر تقابلی» با یکدیگر رفتار کنند. این تلاش ها در نتیجه خروج ایالات متحده از خاورمیانه برای تمرکز بر روسیه و چین است.
در مورد سیگنالی که واشنگتن با شرکت در رزمایش اسرائیلی به تهران میفرستد، تردید چندانی وجود ندارد: در صورت هرگونه حمله اسرائیل به ایران، تأیید، کمک و مشارکت مستقیم یا غیرمستقیم ایالات متحده را در چنین حملهای خواهد داشت. تهران حمله اسرائیل به ایران را عملاً اعلام جنگ توسط آمریکا خواهد دانست.
پیروزی اوکراین ممکن است به یک روسیه رام شده و اهلی منجر شود. روسیه آرام به غرب این امکان را میدهد که راحتتر از پس چین برآید که تنها مانع بزرگ در برابر هژمونی لیبرال و «پایان تاریخ» مورد انتظار غربیها محسوب میشود.
توماس فریدمن، تحلیلگر سیاستخارجی نیویورکتایمز و برنده ۳ جایزه معتبر پولیتزر با تأکید بر اینکه جنگ روسیه علیه اوکراین هر روز خطرناکتر میشود، نسبت به لغزش ناخواسته آمریکا به جنگ با روسیه هشدار داده است و مینویسد: هر چه این جنگ طولانیتر شود، فرصت برای اشتباه محاسباتی فاجعهبار بیشتر میشود.
ترکیه روز ۱۷ آوریل ۲۰۲۲ جدیدترین عملیات نظامی خود را علیه حزب کارگران کرد (پکک) در کردستان عراق با نام قفل کامل آغاز کرد. این عملیات همزمان با تلاش ارتش عراق برای کنترل بر سنجار، منطقه محل فعالیت پکک و متحدانش است. عملیات ترکیه در بحبوحه تلاشهای مجدد حزب دموکرات کردستان ترکیه (KDP) برای ساخت خط لوله گازی که کردستان عراق را به ترکیه متصل میکند، صورت میگیرد. هر سه رویداد بر منافع ایران تأثیرگذار بوده و این مسئله از چشم ایران و نیروهای نیابتیاش در عراق دور نمانده
جایگاه ترکیه در جهان و ماهیت روابط آن با غرب و روسیه در درجه اول بر اساس تحولات جهانی مشخص شده است. حمله به اوکراین جدیدترین تحولی است که تاثیری عمیقً بر تغییرات منطقهای و ساختاری و در نتیجه بر روابط بینالمللی ترکیه خواهد داشت. این نتیجه تا اینجای کار نزدیکی ترکیه و غرب و به فاصله تدرجی ترکیه و روسیه بوده است. سوال اینکه آیا در نتیجه این جنگ، همگرایی ژئوپلیتیکی پایداری بین ترکیه و غرب ایجاد خواهد شد؟
در گفت وگوهایی که با دیپلمات ها و تحلیلگرانی از سراسر آفریقا، آسیا، خاورمیانه و آمریکای لاتین داشتم، روشن بود که این کشورها تا حد زیادی با مردم اوکراین همدردی می کنند و روسیه را متجاوز می دانند اما نسبت به درخواست های غرب برای فداکاری پرهزینه و قطع پیوندهای اقتصادی با روسیه به منظور تقویت یک "نظم قانونمند"، واکنشی آلرژیک دارند. این نظم، قانونمند نبوده بلکه به آمریکا اجازه داده تا قوانین بین المللی را با معافیت کامل از مجازات، زیر پا گذارد. این است که پیام غرب درباره اوکراین، با گوش های بسته روبه رو شد و بعید است که حمایت کشورهایی را به دست آورد که اغلب، رویِ سیاه سکه نظم بین المللی را تجربه کرده اند.
جنگ یوم کیپور در سال ۱۹۷۳ به بحران نفتی بین المللی منجر شد که طی آن اعضای سازمان کشورهای عربی صادرکننده نفت (OAPEC) از نفت به عنوان سلاحی برای تسلیم اسرائیل و متحدان غربی آن استفاده کردند. مشکلات ناشی از این اقدام در کنار اقدامات جدید اقتصادی و دیپلماتیک، به این شرایط پایان داد. پس از بحران نفت، همکاری نظامی و مالی آمریکا و عربستان با هدف مقابله با نفوذ شوروی، به ویژه در افغانستان دهه ۱۹۸۰، افزایش یافت، اما نهایتا حملات ۱۱ سپتامبر دوباره مشکلی جدید در این میان ایجاد کرد.