اجماع رایج، در واشنگتن و خارج از آن، این است که چین در حال پیشی گرفتن از ایالات متحده است. شواهد زیادی پشتوانه این دیدگاه است. پکن یک قدرت تجدیدنظرطلب مقتدر است که عزم بازسازی نظام بینالمللی را دارد، اما اگر به نظر می رسد پکن عجله دارد، به این دلیل است که ظهور آن تقریباً به پایان رسیده و زمان چین برای ایجاد نظم جهانی چینمحور رو به پایان است. با این حال این ادراک نباید منجر به رضایت خاطر واشنگتن شود، چراکه قدرتهای رو به رشد وقتی ثروتشان محو و دشمنیهایشان تکثیر میشود، اغلب تهاجمیتر و گستاختر میشوند، و چین در حال طی طریقی است که غالباً به تراژدی ختم میشود: صعودی سرگیجهآور و به دنبال آن شبح یک سقوط سخت.